Sevgili Bayım

:)

Senin ve benim hatalarımızı anlayıp ders çıkardığımız ve daha da olgunlaştığımız bir zamanda karşılaşmak dileği ile.

§ § §

Sevgili Bayım;

Göğüs kafesinin korumakla mükellef olduğu kalbimi hissedemiyorum.

Atıyor hala, kan da pompalıyor peki ya ben neden hissedemiyorum. Gönlümdeki tahtınız boşalmış görünüyor umarım bayım kendi rızanız ile indiğiniz bu tahta kalbimin dışındaki camdan bakmaya çalışmazsınız. Zira içerisi siz gittikten sonra parçalı bulutlu.

Kendimi bulmak için sizden vazgeçmem gerekiyor bayım. Zira sizde kaldıkça ben kayboluyorum. Aslında savaşmaktan da yoruldum biraz, pes etmeyi sevmem derdim hep bayım. Benim sanırım pes etme zamanım geldi.

Bazı pes edişler mecburidir, bazen elinden ne geliyorsa yapsa da bir sonuca ulaşamıyormuş insan.

Koşa koşa gitmek istediği yere bir adım dahi atamayacak kadar yorulurmuş bayım.

En son konuşmamızda bayım beni çok kırdınız bir çok şey yaşadık ama hiç biri son konuşmamız kadar acıtmadı canımı.

Eskiler ne dermiş bilir misiniz bayım?
'soğuk söz duymuş bir gönül kırk yaz görse ısınmaz'

Üşüyorum bayım, sevgisizlik ne de soğukmuş.

Sevgisizliğiniz altında hiç bu kadar ezilmemiştim bayım. Ben sizin sevgisizliğinize yenildim.

İlk donuk bakışlarınızı hatırlarım bayım. O kadar kalabalığın içinde kendimi dünyanın en yalnız insanı hissetmiştim, bağırsam kimse duymaz sanmıştım. Hala dün gibi aklımda bayım.

İlk gözlerinize meftun kalmıştım. Bunun için mi bu kadar yaktı canımı bir bakışınız bayım.

Ve bayım size olan merakım bitti. Ansızın içime düşen, beni uykusuz bırakan bu merak habersiz geldi ve yine aynı habersiz gitti.

Son sözlerimi Mikail Müşfiq'in bir şiiri ile bitirmek istiyorum bayım. Her ne yaşamış olursak olalım sizi sevmek acısıyla tatlısıyla benim için büyük bir şereftir bayım.

Beni güzel hatırla
Bunlar son satırlar...
Farzet ki bir rüzgardım
Esip geçtim hayatından
Ya da bir yağmur
Sel oldum sokağında
Sonra toprak çekti suyu
Kaybolup gittim...

:)