ဒီလိုနှင့်ပင် ဆောင်းရာသီမှ နွေဦးရာသီသို့ပင် ကူးပြောင်းလာခဲ့တော့သည်။
နှင်းမှုန်များအစား ချယ်ရီရွက်ပွင့်ကြွေတို့က အစားထိုးနေရာယူလာတော့သည်။
ဟာအိုသည်လည်း ဆိုးလ်အမျိုးသား တက္ကသိုလ်(SNU) တွင် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားတစ်ယောက် ဖြစ်လာတော့သည်။
ကိုရီးယားနိုင်ငံ၏ ထိပ်သီး တက္ကသိုလ်ဖြစ်သည့် SNU ကျောင်းသားဖြစ်ခွင့်ရသည့်အတွက် ဟာအို့မိဘတွေသာမက ဟာအိုကိုယ်တိုင်ပါ ဂုဏ်ယူမဆုံး ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ မေဂျာကတော့ physics majorပင် ဖြစ်သည်။
ကျောင်းအတွင်းသို့ ခြေချလိုက်သည်နှင့် ချယ်ရီပွင့်ကြွေတို့က ဟာအို့ကို ဆီးကြိုလေသည်။ ချယ်ရီပွင့်ရွက်ကြွေများကို ကြည့်ရင်း ဘာမဆိုင် ညာမဆိုင် လခြမ်းကွေး မျက်ဝန်းများကို သတိရမိသည်။
ဆောင်းဟန်ဘင်း။ အမှန်အတိုင်းပြောရလျှင် ဘူဆန်မှ ပြန်လာပြီးကတည်းက ထိုနာမည်နှင့်တကွ မျက်ဝန်းလေးများကို ဟာအို ဘယ်လိုမှ မေ့မရခဲ့ပေ။
အချိန်တိုင်းသတိရသည်တော့ မဟုတ်ပေမဲ့ ခဏဆိုသလို သတိရမိသည်။
ဟာအို့အတွက်လည်း အခုထိ အဖြေရှာမရသော ဖြစ်ရပ်တစ်ခုပါပင်။ ဟာအို့အတွက် ပထမဆုံး ရင်ခုန်မှုကို ထိုကောင်လေးမှ ပေးခဲ့ပြီး ယခုလို စိတ်ထဲသို့ မကြာခဏ ရောက်လာတတ်သည့် ပထမဆုံး သူစိမ်းကလည်း ထိုကောင်လေးပါပင်။
ဟန်ဘင်းက ဟာအိုနှင့် အသက်တူတူဟု ပြောခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။ခုချိန်ဆို သူရော တက္ကသိုလ်တက်နေလောက်ပြီလား? ဘယ်တက္ကသိုလ်မှာများ ရှိနေမလဲ?
ဟာအို ဘူဆန်မှ ပြန်ရောက်သည်နှင့် ပထမဆုံးလုပ်မိသည့်အလုပ်က sung hanbinဆိုသည့် နာမည်ကို social mediaတိုင်းတွင် ရှာကြည့်သည်သာဖြစ်သည်။ ဟာအိုပဲ မရှာတတ်လို့လား မသိ။ဘာမှ မတွေ့ပေ။
တကယ်ဆိုလျှင် ဘူဆန်မှ မပြန်ခင် တစ်ခါလောက် ကော်ဖီဆိုင်ကို ထပ်သွားခဲ့ဖို့ ကောင်းတာ။
ဟာအို ဘူဆန်မှ ပြန်ရောက်ရောက်ချင်းပင် ဂျပန်မှ အဒေါ်က အလည်လာဖို့ ခေါ်သဖြင့် သွားရတော့သည်။
YOU ARE READING
MY JOURNEY TO YOU(BINHAO/HAOBIN)
FanficTwo boys' fates collide and a love story blooms