რაკეტა დაიძრა და გეზი უკან დედამიწისკენ ავიღეთ.
-მალე სახლში ვიქნებით მეგობრებო ნუ ღელავათ(ტონი)
თვალი დავხუჭე და დავიძინე.
თვი მივაყდე საზურგეს და ეგრევე ჩამეძინა .
თვალებს რომ ვახელ თეთრ ნათელ ოთახს ვხედავ თავი წამოვწიე და ჩემს გარშემო მჯდარი ტონი ბეტი მია და ტომი დავინახე .
-რა მოხდა? სად ვარ? აქ როგორ მოვხვდი? რა მჭირს?(მე)
-ქალბატონო სოფი ისეთი არაფერი არ გჭირთ თქვენ ახლა საავდმტოფოში იმყოფებით თქვენ უბრალოდ გონება დაკარგეთ და მეტი არაფერი ასე ხშირად ხდება ხოლმე რადგან კოსმოსში ხომ უწონმასწორობა და შედარებით უნდა ვთქვა და დაფრინავთ ხოლმე კოსმონავტები ამიტომ არც თუ ისე ხშირად დადიხართ ამიტო ისეთი არაფერია ისევ შეეჩვევით უბრალოდ თქველი ტვინის გარკვეულ ნაწილს სიარული დაავიწყდა მაგრამ ეს ერთი წუთის საქმეა ისეთი არაფერი(ექიმი)
-კარგით მადლობა თუ შეიძლება ახლა რომ დაგვტოვოთ(ტონი)
-კარგით მალე გამოჯამრთელებას გისურვებთ(ექიმი)
-მადლობა(მე)
-სოფი მინდა რომ რაღაც გითრა ამიტომ ძალიან გთხოვ მომისმინე (ტონი)
-ესიგი როგორც უკვე მიხვდი შენ საავადმყოფოში ხარ მიზეზი უკვე იცი ხოლო რაც შეეხება დედაშენს და მამაშენს ცუდი ამბავი მაქ შენთვის (ტონი)
-რა რა მოხდა მათ რამე დაემართათ(მე)
-დედაშენი ის ი-ს გულის შეტევით გარდაიცვალა მიზეზი კი უცნობია ექიმმა ვარაუდი გამოთქვა და თქვა რომ ეს ნერვიულობის ბრალი იყო(ტონი)
უცებ გავშეშდი გაოგნებული ვიყავი მეგონა რომ უცბად ჩემი გულის ნახევარი ნაწილი მომკვეთს .ვგრძნობ თუ როგორ მომდის თვალებიდან ცრემლები და და უბრალოდ ცრემლებს ვერცკი ვიკავებ უკვე ცუდადად ვარ.
-მამაშენი ის კი მას 5სტატიის სიმსივნე აქ (ტონი)
-ამიტომ ის ახლა აქ არის ამ საავადმყოფოში ექიმმა თქვა რომ ეს მისი უკანასკნელი დღეა(ტონი)
