Sana Bir Sır Vereceğim (SBSV)

UZUN BİR ZAMAN

-Burak'ın ağzından-
Sabah kalktığımda kimse yoktu.Bahçeye çıktım.Uzun süredir böyle huzurlu bir uyku çekmemiştim.Sanırım diğerleri daha uyuyordu derken bahçede İsyan'ı gördüm.Salıncakta oturmuş , düşünceli bir hali vardı.Yanına gidip:
-Günaydın,dedim.
-Hı,Günaydun.
-Çok dalgın gözüküyorsun.Ne düşünüyordun?
-Hiiç,dedi.Ona inanmamış bir şekilde baktım.
-Şey ya... Neler yaşadığımı düşünyordum.Neden bunları yaşadığımızı.Bu hayat benden kardeşimi,Kanatsızı aldı.Neden biz?
Susmuştum.Kafam karışmıştı.Aslında haklıydık.Neden biz?Neden bunları biz yaşıyorduk?Cevap veremedim.Uzun bir sessizlikten sonra:
-Diğerleri nerede?
-Levent ve Meltem Savaş'ı alıp gittiler.Mehmet Abiler de komşuya geçtiler.Galiba orada kahvaltı edeceksiniz.Gürcanla Zeynep ise hala uyuyorlar.
-Peki ben şu uykcuları bi kaldırıyım.
Burak yukarı çıktı.ilk önce Zeynep'in odasına girdi.
-Hadi hadi hadi.Kalk bakalım uykucu!
Zeynep mızmızlanarak kalktı ve lavobaya girdi.
Sonra birlikte Gürcanın odasına girdiler.Aynı şekilde onu da uyandırdılar.Üstlerini giyinip aşağı indiklerinde bahçeye Çağla geldi.
-Hadi gelin bizde kahvaltı edecez.Zeynep:
-Yaşasın sonunda huzurlu bir kahvaltı edecez.
-Sen de gelsene İsyan.
-Yok sağolun,bem zaten dolaptan atıştırmıştım.Size afiyet olsun.
Birkaç kez daha ısrar ettiler ama İsyan kabuk etmedi.Bunun üzerine birlikte Çağlalar'a geçtiler.
Eve geldiklerinde salonda Mehmet,Sevgi,Orhan ve Reyhanyemek masasında kahvaltı ediyorlardı.Orhan:
-Peki Sevgi Hanım yani bulunduğunuz yer nasıl bir yerdi?
Çocukların geldiğini görünce sustular.Mehmet lafa girdi:
-Oo,uykuculara bakın uyanmışlar!
Sevgi:Ben gittikten sonra uykucumu oldunuz siz,dedi.Hep bir ağızdan güldüler.
Zeynep:Uzun süreden sonra ilk defa bu kadar rahat uyudum o yüzden.
Reyhan:Hadi bakalım siz geçin mutfağa kahvaltı edin bir güzelp
Masada Bora vardı.Şu Çağla'nın şımarık kardeşi.Ama sanki şımarıklığından eser kalmamıştı.Bora:
-Naber Gürcan,dedi.Gürcan şaşırarak:
-İyi senden.
Reyhan Masayı bir güzel hazırladı.Birbirleriyle sohbet ederek afiyetle yediler yemeklerini.Burak bir şey fark etti.Uzun süredir bu kadar eğlenmiyorlardı.Ama sanki bir şey eksikti.Hatta iki şey.Burak bu hissi masadaki herkeste hissediyordu sanki.Ama kinse belli etmeye çalışmıyordu.Bu şey Aylin ve Tilki'ydi.Aylin ve Tilki'nin eksikliği...

Zeynep sanki onun aklını okuyormuş gibi ona bakıyordu.Doğru ya ,o zaten zihin okuyabiliyordu.
-Merak etme her şey düzelecek,dedi.

Gerçekten her şey düzelecek miydi?Burak artık ümidini kaybetmişti neredeyse.Aylin ve Tilki'yi tam bulmuşlardıki bir kız çıkıp onları geçmişe göndermişti.Sevgi'yi zaten zar zor bulmuşlardı ve Derya hala kayıptı.Nolacaktı?Onların hali nolacaktı?Tilki ve Aylin nasıl geri gelecekti?Sonra birden aklına Savaşlar gelmişti.O da onlara yardım etmeliydi.Burda boş boş oturup keyif yapmamalıydı.Artık o da bir şeylere katkıda bulunmalıydı...
____________________________________________________________
Arkadaşlar uzun bir süreden sonra merhaba.İnşallah hala takiptesinizdir.Kitabı biraz düzenledim çünkü biraz saçmalamıştım.Aklımda yeni projeler var.Yeni kitap yazmayı planlıyorum.Uzun süredir yazamıyordum çünkü sınavlar vardı mağlum.Yakında final yapıp yeni kitap yazabilirim ya da buna da arada devam ederim diye düşünüyorum.Uzun bir aradan sonra İnşallah beğenirsiniz.Yorumlarınızı ve votelerinizi eksik etmeyin.Teşekkürler... 👋🏼👋🏼