Something and nothing

Zwierciadło

Zbuntowana księżniczka bez królestwa

Którego obraz przysłania jej twarz

Przed oczyma ludu zbuntowanych i aniołów 

Wygląda za murów swoimi rozmarzonymi oczętami

Przysłonięta, ogrodu zamętem gubi się 

I przeciska przez pole agrestowe

By dopasować się do księżniczek roju

Nie pasuje, ale w spojrzeniu innych jest idealnym obrazkiem

Nieco zagubionym, przygłupim, zawsze uśmiechniętym i gotowym do niczego

Zaszufladkowana w swojej porcelanowej komodeczce 

Nasłuchuje co ktoś ma do powiedzenia 

By dowiedzieć się jak grać

Osoba uszyta z cudzych wrażeń, przeczuć, wyobrażeń

Tak pięknych i tak brudnych

Milionami rąk ulepiona z gliny

Nie przybrała, żadnego kształtu

Papka, która daje się kształtować przez letni wietrzyk

nieodpowiednich prądów

Wciąż szuka

Dowiedzieć się kim jest

Pragnienie z najmłodszych lat

Staje się odbiciem czegokolwiek

Co ma kształt

Tysiące szuflad już zwiedziła

Do żadnej niedopasowana

Przywdziewa cudzą szatę

Oszukana, to ubranie nie należy do osoby 

Z której zostało0 zdjęte

Składa się z milionów cudzych posklejanych zdjęć

Ona i ten ktoś - zamordowani

Ułożeni z charakterystycznych elementów 

Wychwyconych mimochodem

Nigdy nie pisze historii od A do Z

Zostawiając lukę na nową składową

Pozostawia miejsce by ktoś mógł dopisać się

Dłońmi których nie spotkała

Stała się satyra, nikczemną opowieścią

Beznamiętną opowiastką

Nie mieści się w pojęciu

Toteż upchnąć ja tym bardziej każdy chce 

w najciaśniejszy  i najciemniejszy kąt

Przyklejając samych siebie

By wytłumaczyć co skrywa

Czemu musi tłumaczyć każde słowo?

Biorą je i szarpią jakby wypłynęło z ich ust

Są bezlitośni i ślepi

Związani w konwenansach, myślach, przekonaniach

Świat im powiedział jak myśleć

Nakreślił jedno znaczenie

Nie wiedząc, że jej przeznaczeniem jest utworzyć

Własny pokój wylanych łez, utraconych marzeń 

i tych nowych - nadziei

Nie mieści się w pojeciu