Ayşegül: İyice saçmalaya başladın Ceren
Ceren: Saçmalayan sensin Ayşegül gördüm diyorum
Ayşegül: Ya neyi gördün Allah aşkına ya
Ceren: Arkana bakınca görürsün
Ayşegül: Ne varmış arkamda ya
Selim ve Tuğçe el ele sınıfa girdiler ve aynı sıraya oturdular bende koşarak hemen yanlarına gittim
Ayşegül: Selim n'oluyor burda ne bu hal?
Tuğçe: Daha anlayamadın mı?
Ayşegül: Neyi ?
Selim: Sevmiyorum ya seni istemiyorum umrumda değilsin seni kullandım anla artık bırak peşimi beni sal bi' artık ya
Ayşegül: Ahtım olsun ki sana bu yaptığının bedelini çok fena ödeticem dedim ve koşarak sınıftan dışarıya çıktım arkamdan seslenen cereni duymazdan gelip koşmaya devam ettim ve o sırada Toygar'a çarptım
Toygar: Pardon Ayşegül Hanım
Ayşegül: Ben çarptım özür dilerim
Toygar: Aa siz ağlıyorsunuz ne oldu?
Tam bir şey diyecekken arkamdan Ceren seslendi ve koşarak bahçeye çıktım bi bankın üzerine oturup ağlamaya başladım
Ceren: Ayşegül dur
Toygar Ceren'in kolundan tutar
Toygar: Sorun ne niye ağlıyor?
Ceren: Selim onu sevmediği kullandığını ve Tuğçe'yle çıktığını falan söyledi o yüzden
Toygar: Tamam sen endişelenme ben Ayşegül'ü sınıfa getireceğim sonra da o Selim piçini bi güzel döveceğim
Ceren: Tamam ama Ayşegül'süz girme sınıfa
Toygar: Merak etme getireçeğim sen sınıfa geç
Ceren: Tamam
Ceren sınıfa geçer ve Tuğçe kendi çapında kötü kız kahkası atar
Tuğçe: Noldu biricik Arkadaşın utancından gelemedi mi?
Ceren: Utanması gereken biri varsa onlarda siz köpeklersiniz
Tuğçe: Sen ne diyorsun be seni yolarım kızım
Ceren: Yol bakalım nasıl yoluyorsun
Ceren ve Tuğçe saç başa kavga ederler Selim ve Cenkte onları ayırırlar
Selim: Tamam Tuğçe sakin ol
Selim: İyi misin Ceren
Cenk: Sana ne Ceren'in nasıl olduğundan
Selim: Sende mi kardeşim
Cenk: Evet abi bende
Hulki hoca: Noluyor gene ya herkes yerine otursun bi ayrılın ya
Herkes yerine geçer Tuğçe ayağa kalkar
Tuğçe: Hocam Ayşegül ve Toygar gelmediler derse haberiniz olsun
Hulki: Sorduk mu Tuğçe otursana yerine
Tuğçe sinirlenip yerine oturdu
Bankta oturmuş ağlıyordum derse girmeyip düşünmüyordum o sırada yanıma Toygar geldi ve yanıma oturdu yüzüne bakamadım hâlâ ağlıyordum elimi tuttu
Toygar: Hadi sil göz yaşlarını gidelim ağlama değmez
Bi an önce eline sonra yüzüne bakıp şöyle dedim
Ayşegül: Sen niye derse girmedin?
Toygar: Senin için
Dedi ve kendimi tutamayıp boynuna sarıldım ağlamaya omzunda devam ederken oda bana sarıldı
BÖLÜM SONU
