𝐈𝐧 1897...
ခ်စ္ရပါေသာ ဂြၽန္ငယ္ .....
အခ်စ္ဆိုတာဘာမွန္းမသိေပမယ့္ ကိုယ္ခ်စ္တာမင္းကိုပါ ..
လွပတဲ့ခ်စ္ျခင္းတရားအတြက္ အရာအားလုံးဟာ ..
ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းနဲ႕အဆုံးသတ္ဖို႔ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္ ..
" ဂြၽန္ငယ္ "
သူမအေခၚအေဝၚေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လာတဲ့ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး ။ေဆာင္းဦးရဲ႕အေအးဒဏ္ကိုခံနိုင္ဖို႔ အႏြေးထည္ကုတ္အကၤ်ီရွည္ဝတ္ထားတဲ့အမ်ိဳးသားဟာ သိပ္ခန႔္ညားလြန္းတာအမွန္ပင္ ။ ထိုအမ်ိဳးသားဟာ သူမဘက္လွည့္လာရင္း မ်က္ေမွာင္အနည္းငယ္ႀကဳံကာ ..
" အဲ့လို မေခၚပါနဲ႕လို႔ေျပာလည္း..."
"ျမတ္နိုးလို႔ပါ "
ဂြၽန္ငယ္ဟာ သူ႕ကိုေခၚေဝၚတဲ့နာမ္စားကို သေဘာမက်ေပ။ သူ႕ထက္ငယ္ၿပီး သူ႕ကို ဂြၽန္ငယ္လို႔ေခၚလို႔တဲ့ေလ။
" ကိုယ္ကမင္းထက္ အသက္ႀကီးတယ္ေလ "
" ဂြၽန္ငယ္ဆိုတဲ့ နာမ္စားကို ျမတ္နိုးလို႔ပါ ။ဂြၽန္ငယ့္အတြက္ ေခၚရတာကို ပိုျမတ္နိုးတယ္ "
"ထားပါေတာ့ ေျပာလဲ မနိုင္ဘူး "
"ဂြၽန္ငယ္ေခၚတာ ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ "
" ျပန္ရေတာ့မယ္ .. အၿပီး .. ျပန္လာဖို႔မရွိေတာ့ဘူး "
ဂြၽန္ငယ္ေျပာလိုက္တဲ့စကားအဆုံး ခံနိုင္ရည္မရွိေတာ့ဘူး ။ ဟုတ္သား ဂြၽန္ငယ္က တိုင္းတစ္ပါးကေလ ဘယ္လိုလို႔ အၿမဲအတူရွိေနနိုင္မွာလဲ ။ သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားေတာင္မေျပာရေသးဘူးေလ ။
" သဲငယ္ .. "
"အဲ့အေခၚအေဝၚမေခၚပါနဲ႕လား ဂြၽန္ငယ္ရယ္ စြဲလမ္းမိသြားမွာသိပ္ေၾကာက္တယ္ "
မ်က္ရည္စေတြက်လာတယ္ ။ ဂြၽန္ငယ္နဲ႕ သူမရဲ႕ဆက္ဆံေရးက ဖြင့္ေျပာတဲ့အေျခအေနလဲမဟုတ္ထားေတာ့ ခ်စ္သူရည္းစားလည္းမဟုတ္။ သူငယ္ခ်င္းထက္လည္းပိုတယ္ ။ နစ္ေယာက္အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ပါတယ္ေျပာစရာမလိုေပမယ့္ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ သိေနၾကတယ္ေလ ။ စြဲလမ္းမိမွာေၾကာက္တယ္ လို႔သာေျပာတာပါ တစ္ကယ္ေတာ့ ဂြၽန္ငယ္ရယ္ စြဲလမ္းခဲ့ၿပီးပါၿပီ ။
YOU ARE READING
Since in 1897 or 2027 (after 130yrs )
Historia Cortaသိပ်ချစ်ရပါသော ဂျွန်ငယ် ... အမြဲစောင့်နေခဲ့ပါတယ် .. OC fic နာမည်တောင်အသေးစိတ်မဖော်ပြထားတဲ့အရာမို့ စိတ်ကူးယဉ်စွာ ရေးသားထားတာပါ ။ မိန်းကလေးနေရာမှကိုယ်တိုင်/ ကိုယ်ချစ်ရသူ ဝင်ခံစားလို့ရသလို ယောက်ျားလေးနေရာမှာလည်း ကိုယ်တိုင်/ ကိုယ်ချစ်ရသူဝင်ခံစားလို...
