*Canlar bu kısım ilk bölümden parçalar içeriyor. Umarım bir şans verirsiniz.*
Ağzımı kapatan eli bir hışımla geri ittim. Tam " Sen ne yaptığını zannediyorsun." diyecekken işaret parmağını dudağının üstüne koydu. Sustum. Birinin ayak seslerini duyduk. Çıt çıkaramadım. İtiraf edemesem de korkuyordum.
Belki on dakika sessizce durduk. İlk nefesini veren o oldu. Nefesimi tuttuğumun farkında değildim. Bir şey demesine yanıt vermeden sınıfın camından aşağıya baktım. Bu sefer çığlığımı tutamadım. Koşarak sınıftan çıkıp aşağıya indim. Merdivenleri inerken içimden dua ediyordum. "N'olur yanlış görmüş olayım. N'olur gerçek olmasın." Emin olmak istiyordum.
Haklıydım. Bu gerçek olamazdı. Bugün tanıştığım ilk kişinin, Ecrin'in ölmüş bedeni. Gözlerimin önünde kanlar içinde uzanıyordu. Tek yapabildiğim o an diz çöküp dakikalarca ağlamak oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DOLAMBAÇ
Teen FictionHerkes gibiydim. Herkes gibi olduğumu sanmışım. Zor yoldan öğrendim. Sırların içinde boğulmuşken bu dolambaçlı yolu aşıp gerçeğe kavuştum. Ben hiç kimse idim.
