DOLAMBAÇ

YENİLİKLERE MERHABA MI?

*Yukarıdaki kızımız ana karakter olan Duygu olarak hayal ettim. Umarım beğenirsiniz.*

  Bugünün diğer günlerimden farklı olacağına emindim. İlk olarak okulun ilk günü idi. Yeni şehirdeki yeni okulumun ilk günü. Benim için çok fazla yenilik diye düşündüm. Yataktan kalkmadan telefonuma bakarken İzmir'deki arkadaşlarımın, birbirlerine kavuşmak için heyecanlandıklarına dair mesajları okudum. Ben ise bu lanet İstanbul'da hiç tanımadığım insanlarla karşılaşacaktım. Çok derin bir of çektim. Annemin "Hadi!" sesini de duymak istemediğimden kalkıp hazırlandım. Yeni okulumun formasını giydim. Borda renkli olması hoşuma gitmişti. Gökyüzü Koleji yazıyordu üstünde.

"Duygu! Hadi!"

Yine de yakalandım işte.

"Geliyorum anne."

  Evet ben Duygu. Hayatımın 16 senesini İzmir'de yaşamışken oraları bırakıp İstanbul'a gelmiştik. Gökyüzü Koleji gibi prestijli bir okula girme amacım hiç olmamıştı ama annem delicesine ısrar etmesi nedeniyle bursluluk sınavına girmiştim. Ve kazanmıştım da. Sonumuz da polis olan babamın apar topar tayin istemesi ve hemşire olan annemin de beraberinde gelmesi olmuştu. Okul için il değiştireceğimizi bilsem o sınava girmezdim ama sonuç bu idi. Kaçamamıştım.  Ailem ise bu okula gitmemi o kadar istiyordu ki. Böyle okul kaçamazdı hayatta.

  Hızlıca kahvaltımı yapıp okulun servisine atladım ve kulaklığımı takarak dışarı izlemeye koyuldum. Yolda heyecanımı bastırmaya çalışıyordum. Kulağımdaki müziğin beni sakinleştirmesini umdum. Gözlerimi kapattım ve iyi bir gün olmasını umdum. Kazasız belasız atlatsam şu günü...

  Gözümü açtığımda okula varmıştım. Kocaman bir yerdi. İnsanları takip ettim. Nereye gideceğime ait bir fikrim bile yoktu. Sora sora müdürün odasını bulabilmiştim. Kapıdan içeri yavaşça girdim.

"Merhaba! Ben Duygu." En büyük gülümsememi yüzüme takınmıştım ama müdür anlamsızca suratıma bakıyordu. Gülüşüm bozuldu.

"Eee, ben yeni öğrenciyim. 11.sınıf. Adım Duygu Yakacık. Yani tam adım. İlk size uğramalı imişim."

  Bir anda adamın yüzünde güller açtı. Şok olmuştum.

"Duygucum, kusura bakma gel otur." Dedi önündeki koltuğu göstererek. "12. sınıf bir arkadaşın gelecek sana okulu tanıtmak adına. Ama ön bilgi 11 sayısal A sınıfındasın ve inanılmaz şanslısın bu okula geldiğin için" Müdür uzun uzun okulunu överken ben saatin durduğuna yemin edebilirdim. Zaman geçmek bilmedi. Derken kurtarıcım odaya gelmişti.

"Kusura bakmayın hocam. Geç kaldım." Kapıdan giren kıza hayranlıkla baktım. Sarı saçları mükemmel gülümsemesi ile mankenlere taş çıkarırdı. Benden çok büyük duruyordu. Kıza bön bön bakmamı durdurmaya çalışırken kız beni müdürden kurtarmaya çalışıyordu. Sevilen biri olduğu belli idi. Ve odadan çıkabilmiştik.

"Çok teşekkür ederim. O kadar konuştu ki." dedim göz devirerek.

"Ne demek görevim. Hoş geldin okulumuza ve müdürümüze." dedi kocaman gülümsemesi ile. "Burası ana bina, şuan bulunduğumuz kat zemin kat. Burada müdür, idari bir şeyler zart zurt şeyler bulunuyor. Kafeterya da bu katta." Okulu inceliyordum bir yandan. Avlu gibi bir yerde idik. İnsanlar avludaki figürlerde oturup muhabbet ediyorlardı. 

"Üst katlarda da sınıflar bulunuyor. Birinci katta 9. sınıflar, ikinci kat 10 diye gidiyor. En üst katta biz 12. sınıflar ve kütüphane bulunmakta. Senin 11. sınıf sayısaldı galiba. "

"Evet." dedim. Gözüm camın ötesine kaydı.  "Dışarıda da binalar var sanki." Soruyu sormamla dışarıya doğru yöneldi. Kapıdan geçtiğimde kocaman bir bahçe ile karşılaştım. Yemyeşil bahçenin sağı ve solunda iki bina vardı.

İlk soldaki binayı gösterdi. "Burası spor tesisimiz, ben voleybol takımındayım. Ne kadar ilgilenebilirim bilmiyorum son sene sonuçta ama." Omuzunu yukarı kaldırdı. "Bakalım."

İçimden bu kız tabi ki bir de sporcu olacak dedim. Bu mükemmel fiziğinin, uzun boyunun bir anlamı olmalı. Sağdaki binayı gösterdi. "Burası da sanat binası. Tiyatro, müzik odaları, resim odaları da orada. İstediğin hobiye ait bir şey bulabileceğin bir okul burası. Bir ara heykel bile yapan vardı da tutmadı o pek. Ama ilk dönemin ilk haftası kulüp tanıtım haftası oluyor. Ortadaki avluda yarından itibaren tanıtımlar başlar. Hangi kulüpler var aklımda değil maalesef. Ben de voleybol kulübü kısmında olacağım eğer ilgin varsa?"

"Yok, ben ve spor... Aramız hiç iyi olmadı." Gülümsedim. Etrafa ne kadar baksam bitmiyordu. Bu okulu keşfetmem uzun sürecekti. Tiyatro'ya dair hep bir ilgim olmuştu. Ona yöneleceğimi düşündükçe gülümsemem daha arttı. Belki öyle arkadaş da bulabilirdim. Hayallere dalıp sahne üstüne çıktığımı, oyunlar oynadığımızı, alkışları düşünüyordum.

Birden koluma değen elle rüyadan uyandım adeta. "E ben sana adımı söylemedim ya. Seninki Duygu." Elini uzattı ve "Merhabalar efendim. Ben de Ecrin."