ya da olmaz.... dedi gi araya girerek.. ah cidden bu çocuk..
-ama neden diye karşı çıkareken nisayı yanımdan çekti ve
-onun gitmesi gerekli..hem sen annenin hakkında birşeyler bilirsin...dedi..aslında pek bilmezdinm..o çoğunlukla işteydi..benimle hep babam ilgilenirdi..nisayı hızla evden kovaken
-Miray bana kahvemi hazı..rla dedi..gıcık yaaa....kahveyi hazırlarken içine zehir katmayı düşünmedi değildim hani!!! kahveyi ona uzatırken
-YEMEK YAPABİLİR MİSİN?? diye sordu..bilir miydim???
-sanırım...derken utandım..hangi kız bilmezdi ki...ben !!!
-----------------------------------------
yaklaşık bir yıldır kaldığım bu evde artık yabancıdan çok Gokhanin ailesi gibiydim..aslında pek çok dışarıda çıkmıyordum..hep evdeydim....Gökhan çoğunlukla gezerdi... benim de başka şansım yoktu..buralarda kaybolmak yerine evde oturup canımın sıkılması daha da iyiydi...her gece durmadan ağlamaktan gözlerim acımaya başlamıştı..artık Fatih ve Fetihin gerçek olup olmadığını bile bilmiyordum..onlar gerçekmiydi??? tek gerçek olan onları özlememdi..bir yılda ne değişmiş olabilirdi ki... Fetih ve Fatih.. Beyza hatta Ufuk ve Cenk olmuştu onlara..Gokhan sabah uyandığında ona kahvesini uzatırken
-Istabula dönüyoruz..dedi..anlamadım..Istanbul mu??
-neden!!! diye sordum......aslında şu anda havalara uçabilirdim...Gökhan somurtarak
-öyle olması gerek..dedi..yani cidden dönüyorduk...
---------------------------------------------------
uçağa binerken Gökhan hala daha somurtuyordu..benim yüzümde güller açarken o neden somurtuyırdu ki..ama neden??? bu zaman ki tecrübelerime göre kötü bir şey vardı!!!!
tam kabine girecek iken Gokhan nin telefonu çaldı..hızla benden uzaklaşarak konuşmaya başladı..neden!!!!!!!
derken koltuğa oturdum ve gokhan i beklemeye başladım..gökhan yanıma geldiğinde
-ne var ne oldu??? diye sordum..ilk baş hiçbir şeuy söylemedi ama sonra
-Okan..büyükbabam öldü.....dedi..öldü mü..aslında buna sevinmem gerekirdi...ama nedense pek sevinmemiştim..çünkü karşı tarafta incinen biri vardı.....
-ama .....nasıl!! diye mırıldandım..cidden en son gördüğümde turp gibiydi....
...................................................................
Istanbul a adımımı atar atmaz ağlama hissi uyandı.. ağlamamalıydım.. fazla duygulu olmamalıydım.. güneşli havada kendimi üşür hissettim.. İstanbul ben geldim..ben.....
Miray. Fatih ben geldim Fetih ben geldim buyukanne ben geldim çığlık atmak istiyordum ama kendimi tutmam lazımdı
Otele vardığımızda ilk geldiğim zamandaki gibi korumalar yoktu aksine çok sakindi...ne yapmam gerektiğini bilmiyordum...Gokhan i tanıdığım süredir büyükbabasına çok düşkün olduğunu görmüştüm...ölmesi onu yıpratmış olmalıydı..odamdan çıkarken koltuğa başını gömmüş birşeyler düşünen Gokhan a baktım....bu çok can sıkıcıydı..derken kafasını kaldırdı ve öylece bana baktı..içim ürperirken yanına yaklaştım ve
-cenaze ne zaman?? diye sordum..öylece birkaç dakika sustu ve sonra
-sen gelmiceksin...dedi...
-neden????....
-çünkü olmaz hala dışarısı senin için tehlikeli olabilir...dedi...bu tehlike ne işti ama....
-ama...sözümü yarıda keserek ayağa katktı ve
-ben çıkıyorum..asla ama asla dışarıya çıkma...diye uyardı ve odadan çıktı..şimdi tek başımaydım..istesem kaçabilirdim ve hala bir rüya sandığım Fatih ile Fetih ın yanına gidebilirdim..ama Gokhan a bunu yapamazdım...
----------------------------
birkaç saatdir oturduğum koltuktan kalkmamı sağlayan telefonun zili hala çalıyordu..açıp açmama arasında bocalarken hızla açarak
-alo!! ...dedim...
-sana telefona ellememeni söylemedim mi??? diye sordu Gökhan..neden Gökhan burayı aramıştı ki..
-hayır söylermedin...diye karşı çıktım..söylememiştii..
-çabuk 553 nolu odaya geç...diye emir verdi..
-o neden??..diye sordum..
-soru sorma ve git hemen..dedi ve telefon kapandı..ahh bu çocuk gizemli olmayı seviyordu..hızla odadan çıkıp boş koridorlarda 553 üncü odayı aramaya başladım..550 551 552 553..buldum..kapıyı hızla açarak içeriye girdim....içerisi bomboştu..sadeece bir telefon vardı..bu garip.....koridordan garip sesler gelmeye başlamıştı..yavaşça kapıyı aralayıp baktım..dört beş demin çıktığım odaya dalmıştı...bu korkunç..gi neler biliyordu böyle...tam kapıyı kapatıcak iken bir adam beni farketti ve bana yaklaşırken korkuyla gerilerken adam bir anda yere düştü ve siyah saçlı yüzünü göremediğim biri ona vurmaya başladı..ne oluyordu..derken diğer adamlarada yaklaştı ama onlar hızla kaçarken kapıyı hızla kapattım..oda kimdi??*kalbim küt küt atarken kapı yavaşça açıldı ..içeriye o girdi ve gülerek
-seni o kadar aradım ki Miray .......dedi...olamaz.....
-Fa-Fatih..diye kekelerken hızla bana sarıldı...gözyaşlarım akarken
-biraz geç kaldım..adresi bulmak zordu...dedi..ne yani hepsi Gokhan nin işi miydi???ama nasıl...otelden çıkarken herkes bize öylece bakıyordu..kimse silahlarını çıkarmamıştı...Gokhan a bir teşekkür etmeden gidemezdim ki oysaaa...
--------------------------------
Araba durduğunda farklı bir evin karşısında duruyordum...
-burası neresi..yoksa taşındınız mı?? diye sordum...Fatih gülerek
-o evi bırakmak zordu..hayır..burda seni görmek isteyen biri var..dedi.kim kim???eve tek başıma girerken Fatih bahçede bekliyordu..hiç değişmemişti yine o sert bakışları ile bakıyordu herkese....derken karşımda Gokhan a fark ettim..hızla ona sarılarak
-teşekkür ederim..dedim..Gökhan gülerek
-şimdi git ve mutlu yaşa..dedi..
-sen iyi olucakmısın??? diye sordum..gülerek
-evet..tıp okuyarak doktor olmayı düşünüyorum...artık pis işler olmadığına göre okuma zamanı geldi..benim için endişelenme..dedi..elde mi!!!!
------------------------------------------------
evden ayrılırken kwan beni durdurarak
-hala Fetih'i mi seviyorsun..diyen sordu..bu karışık bir mesele..sanırım artık Fetih i düşünmüyordum..aklımda Fatih vardı...
-o Beyza ile değil miydi??? dedim...gülerek
-haklısın..dedi ve elimi tutarken
-o zaman onlar ayrılana kadar benimle yetinmelisin..dedi...
umarım beğenirsiniz bu hikayeyi bitirmekten vazgeçtim ama yeni bölüm ne zaman gelir bilmiyorum
