Ne söylesek anlamsız, ne yapsak bomboş simdi.
Konu ölüm olunca gücü yetecek kimdi?
Bıraksınlar acımı yaşayayım içimde.
Hiç çalmasın kapımı psikologdu, hekimdi.
Dünyam yıkılmış benim, paramparça olmuşum.
Kesilmiş ki köklerim sulandıkça solmuşum.
Ne yana adım atsam hep karşımda duvarlar
Yokluğun bir labirent, içinde kaybolmuşum.
Kor ateş neymiş bildim, cayır cayır yanarken.
Nasıl kaldım hayatta içim böyle kanarken?
Güneşim gitti senle hep ışıksız günlerim.
Çöker bir kara gece, çöker seni anarken.
Kar yağarken dışarıda içime ateş saldın.
Gittin de o sonsuza donmedin orda kaldın.
Nelerim nelerimdin annem değildin yalnız.
Uçurumdu şu hayat tutunacağım daldın.
