Rengini denizden almış gözlerin
Cilveyi edayı almış sözlerin
Yangının kavurur, yakar közlerin
Kendimi ben senden alamıyorum
Uyusam uyansam hep aklımdasın
Ele açmam seni sen saklımdasın
Varamam yanına yasaklımdasın
Kendimi düşlerden alamıyorum
Biri aşktan açsa dilim çözülür
Yüzüm güller açar içim üzülür
Sanki kalbim durur benzim süzülür
Sensiz nefes bile alamıyorum
Varlığın baharsa yokluğun da kış
Buzları eritir sendeki bakış
Sönmüş bir ateşi yeniden yakış
Kendimi alevden alamıyorum
