Damarlarında artık kan yerine zehir akmaya gözlerinin içinde şeytan taht kurmaya başlamıştı.
Ne kadar güçlü olursa olsun içindeki canavarı yenemeyecek kadar da güçsüzdü aynı zamanda.
İçinden defalarca çıkarmak istedi o canavarı kendi kalbini sökmek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Medya ;Mustafa,Alaska ,Karan)
2001
"Alaska çık o suyun altından üşüteceksin kızım. " küçük kız annesinin ona seslenişini duymuyor hâlen yağmur gibi yağan fıskiyenin altında dönemeye, gönlünce eğlenmeye devam ediyordu.
Fıskiye allahtan çok açık değildi.
"Babam benim doktooyy değğiilll mi annne?İyileştiyiyy o beni çünkü babam benim süpeyy kahyyamanımmm. " Dolu dolu bağırmaya devam etti suyun altında dönmeye devam ederken.Annesi içtenlikle her defasında kızının babasını süper kahramana benzetimine yine gülerek tepki verdi. Tam bir babacıydı Alaska.
Beş yaşında cıvıl cıvıl bir çocuktu. Tek çocuk olmasına rağmen hiç yanlızlık çekmeden büyüyen bir çocuk olmuştu. Hiç kardeş istememişti çünkü yan komşularının çocuğu ile oldukça eğleniyordu.
Çoğu zaman kavga etseler de onların da anlaşma şekilleri buydu sanırım.
Alaska sonunda yorulmuş olacaktı ki kendini çimlerin üzerine attı. Gökyüzünü süsleyen bulutları her zaman pamuk şekere benzetmeye devam ediyordu. Şimdi burada Karan olsa onunla dikleşir, hiç de benzemediğini onun hâyâl gücünden ibaret olduğunu , büyüyünce onların sıradan bir bulut olduğunu anlayacağını söyleyip onu her zaman olduğu gibi kızdırırdı. Bugün gelmemişti. Bahçe oldukça sessiz annesi terasta çay içmekte Alaska tek başına koca bahçede oynamaktaydı ve inanın şu anda bu çok sıkıcıydı.
Küçük çocuk uzun bir süre gökyüzünü seyrettikten sonra sıkılmış olacaktı ki arka bahçeye annesinin çiçeklerinin yanına gitmeye karar verdi.
"Anne ben ayka bahçeye gidiyoyum hemen gelcem oluyy mu?" Annesi kızın ona heycanlı bir şekilde seslenişine can kulağıyla dinledi.
"Olur güzel kızım ama güllere dokunma dikenleri batar tamam mı?"
"Tamam anne" diyerek yanındaki aynı onun gibi hafiften ıslanmış sarı saçlı bebeğini kucağına alarak koştu arka bahçeye.
Sibel hanım onun böyle neşeli ve mutlu bir şekilde büyümesini izlerken oldukça duygusaldı .
Allah'a bir kere daha şükür etti böyle güzel bir evlat verdiği için.
Eşi Fuat Bey henüz mesaisi bitmediği için yine eve geç gelecekti sanırım.
Beyin cerrahı olduğu için ve hastanenin müdürü olduğundan dolayı şu aralar ameliyatlar üst üste gelmeye başlamış, bazı zamanlar eve bile uğrayamaz olmuştu. Ama yine de fırsat buldukça ameliyat sonrası evi arar kızını ve karısının halini hatırını sormayı ihmal etmezdi.
