ageplay kim taehyung (2.sezon)

1. Bölüm "dikkayt eyyt!"✔️✔️

(Namjoon)☆☆☆

Oğlumuz gittiğinden beri onu aramak için her tarafa bakmıştık ama bir türlü bulamamıştık havada soğumaya başlamıştı çünkü az ilerde ekili olan mısırlar havanın düzenini bozuyor du ve oğlumda etek vardı tatlı ve küçük bacakları üşüyebilirdi elimi alnıma koyup düşünmeye başladım daha nereye gitmiş olabilirdi ki ahh cidden jungkook un bana seslenmesi ile düşüncelerimden kurtulup onu dinlemeye başladım

(Jungkook) "namjoon bu yerdeki çalışanlar oğlumuzun telleri geçip ormana doğru koştuğunu görmüşler yani dağılıp onu aramamız lazım ben yardım ekibini çağıracağım!" dedi

Namjoon duydukları ile hızlıca ayağa kalkıp yanındaki adamın konuşmasını dinlemeye başladı

(X) "ne orman mı orası çok tehlikeli! O yerde geceleri hep kurtlar çıkıyor hayvanlarımızı bile o yerden uzak Tumak için elektrikli teller kurmuştuk onu acilen bulmamız lazım"

Dedi namjoon yoongi ye döküp "yoongi taehyung un takip cihazını kontrol edermisin hayatım açık bir alandaysa kolayca bulabiliriz ben de yardım ekipleri gelene kadar taehyung un boynundaki cihazdan bulmaya çalışacağım " dedim çünkü yoongi bu işlerde az da olsa usta bir seviyedeydi yoongi başını sallayıp hızlı ca arabaya doğru iledi

(Taehyung)

Uyandığımda ne oluğunu bilmiyordum çünkü küçük alanıma geçmiştim yani azıcık ve beni dürten bir şey vardı nefes alıp verdikçe ılık rüzgar tüm bedenime işliyor du yavaşça gözlerimi açıp etrafıma baktım tamam bu garip olabilirdi ama ben neredeydim etrafı biraz daha incelemeye başladım ağaçlar vardı çok fazlalar dı sonra önüme baktım kocaman bir dere vardı suyu çok temiz olduğu için yukarıdan parlayan ay suda çok güzel gözüküyor du

Sonra yere baktım uyandığım yer tamamiyle ot tu ve yanımda kocaman bir at vardı......... BİR DAKİKA NE at mı yanlış gördüğümü hayal ederek gözlerimi sıkıca kapatıp tekrar geri açtım hayır hayal görmüyor dum şu an tam karşımda bacaklarını bacaklarıma dayamış bana bakan bir at vardı

Tamam şuan çok garipleşmeye başladı şimdi ben buraya nasıl geldiğimi bilmiyorken yanımda kocaman bir at mı vardı tamam panik yok huh..... YA BENİ YERSE YA YEMEK İÇİN BEKLİYOR SA YA ŞUANKİ AVI BENSEM... ben korku ile ağlamaya başladım at parlayan ve hafif dalgalı olan dereden bakışlarını çekip bana bakmaya başlamıştı

Öyle derin bakıyor du ki sanki aklımı okuyup ne olduğunu çözmek ister gibi gözlerini gözlerime kenetlemiş ti ben "l-lütfen beni yeme (hıck) b-ben daha küçüğüm (hıck) b-babalarımı istiyorum... anne (hıck)" ben ağlamaya devam ederken at bana doğru iyice yaklaşıp beni kafası ile kendi gövdesine çekti

Şu an onun göğüsündeydim yani kucağında denebilir küçük alanıma geçtiğim için ağlamalarım durmuyor du kafasını oynatıp beni boyun kısmına yaklaştırdı ben hemen ona sarılarak daha çok ağlamaya başladım bu atın nereden geldiğini bilmesem bile o kadar güzel kokuyor du ki bu at diğer atlar gibi değildi

Diğer atlar böyle kokabilirmiydi yani vanilya çilek ve çiçek gibi ah hayır sanmıyorum at her bana ne yaptı bilmiyorum ama ağlamalarım durmuş ve kendimi güvende hissetmeye başlamıştım ağlamalarım durunca at bir hamle ile beni sırtına alıp uzun yelelerini tutmamı sağlamıştı

Ben daha ne olduğunu anlamadan ayağa kalıp yerdeki siyah kovboy şapkamı da ağzıyla alarak koşmaya başlamıştı sanki bir şeyden kaçıyor gibiydi Hızlandıkça daha çok hızlanıyor du ben de korktuğum için yelesini daha sıkı tutup kafamı arkaya çevirmiştim tamam gördüğüm şey doğru mu değil mi bilmiyorum ama bir kurt sürüsü tarafından kovalanmamız ne kadar doğruydu