Daleko Nieba

🌥️ Rozdział 2 🌥️

                             Alice
Siedzę w pokoju i rozmyślam. Co mam zrobić?
                       Myśli Alice
-Elektryk przyjedzie dopiero jutro, a może pójdę do szkoły i spytam się czy widzieli go- zastanawia się. Nie to raczej słaby pomysł , albo pogadam z moją przyjaciółką Jess, może ona mi pomoże. Biorę telefon w rękę i dzwonię

-Hej! Alice jak tam u ciebie. Czemu cię nie było w szkole?

Zastanawiałam się co mam jej powiedzieć.

-Część! Aktualnie jest źle, a nie było mnie w szkole, ponieważ mój brat zaginął i nie mogę iść do tego pierdolnika z myślą o tym.

-Co? Jak to. Opowiesz mi o tym

-Okej, ale pod jednym warunkiem. Pojedziesz dzisiaj ze mną o godzinie 17:00 poszukać śladów Philip'a. Stoi?

-No dobra niech ci będzie, ale opowiadaj!

Opowiem ci o 17:00, bo wtedy będziemy szukać śladów

-Co. Czemu?

-Bo tak. Widzimy się o 17:00 pod moim domem

-Ok. Widzimy się

Gdy zakończyliśmy rozmowę zastanawiałam się co mam robić, aż po czasie dzwoni do mnie mój były Chase. Nie domyślałam się co on ode mnie chce, ale odebrałam

Cześć! Jak się masz?

Dobrze, a ty?

Git. Słyszałem że twój brat zaginął. Przykro mi

Od kogo on wiedział że Philip zaginął, a więc zapytałam.

A skąd ty to wiesz. Kto ci powiedział?

Ymm Je...- urywam

Jess? Jak ona mogła ci to powiedzieć. Nie wiedziałam że komuś powie.

A co niby się stało że mi powiedziała?

Yyy- urywa

Tylko nie kłam!

Nie twoja sprawa. Nie mieszaj się.

Chodzi o to że jak mu się coś powie on od razu się wtrąca i założę się, że zaraz mnie zapyta czy mógłby mi pomóc go szukać, a ja nie chcę od niego pomocy, ponieważ zdradził mnie z jakąś Emily.

Mógłbym ci pomóc?

Wiedziałam, wiedziałam, wiedziałam, wiedziałam, wiedziałam, wiedziałam, że to powie.

Przepraszam cię, ale znalazłam już sobie osobę do pomocy

Ah szkoda. Ale pamiętaj jak będziesz potrzebowała pomocy to dzwoń do mnie. Obiecaj okej?

Nie obiecuję nikomu, bo później nie dotrzymuje obietnicy.

Aha...

Pa!

Nie mogłam już z nim więcej rozmawiać.

Pa!

W końcuuuuuuu. Patrzę na zegarek w telefonie a tu 16:39. Nieźle się zasiedziałam. Podchodzę do szafy i zakładam na siebie szerokie spodnie w moro i niebieską bluzkę. Wychodzę z domu, a pod moim domem stoi jakiś facet przestraszyłam się. Nie znałam go i po 10 sekundach podjeżdża pod mój dom Jess. Szybko jej napisałam

Jess boję się. Pod moim domem stoi jakiś facet pomóż!

Szybko odpisała.

Nie bój się podjadę do ciebie od strony tarasu i tamtędy wyjedziesz.

Dobra już idę.

Wchodzę do samochodu, a na siedzeniu kierowcy nie ma Jess tylko jakiś obcy facet.
-Kim jesteś?- zapytałam z przerażającymi oczami.
Ściąga maskę i mówi
- Spokojnie to ja Chase. Wiedzę że się przestraszyłaś - odpowiedział uśmiechając się do mnie.
- Gdzie Jess. Co ty jej zrobiłeś?- zapytałam z łzami w oczach.
Nie martw się nic jej nie zrobiłem. Poprosiłem ją aby mi dała z tobą porozmawiać w cztery oczy.- Wyjaśnił mi.
-No to co ty chcesz?- powiedziałam z wielkim zaskoczeniem.
I nagle mrugam, a coś dotyka moich ust. Otwieram oczy a to on. Pocałował mnie tak jak na naszej ostatniej randce dwa lata temu, ale ja go od sobie odciągam i mówię
- Co to miało być- powiedziałam
- Chciałbym cię przeprosić. Tam to co się wydarzyło. Ja tego nie chciałem Emily to zrobiła żebyś ze mną zerwała to ona rozwaliła nasz związek. Uwierz mi proszę.-wszystko wyjaśnił
-Czemu miałabym ci uwierzyć- zapytałam
Uniosłam brew
- Bo cię kocham. Kocham cię nad życiem- wyznał mi swoje uczucia.
Powoli nasze usta zbliżają się do siebie i znowu całuje mnie tak bardzo, jak mnie kocha i ,gdy kończymy nasz dziesięciosekundowy pocałunek, również wyznaję mu moje uczucia które czuje wobec niego
- Też cię kocham Chase- mówię szczerze.
Przez ten pocałunek myślałam tylko o nim. Boje się tylko jednego, że będę musiała się z nim już niedługo rozstać, a to boli w chuj i zapewnie będzie chciał iść ze mną, ale ja mu na to nie pozwolę.
______________________________________

Witajcie mam nadzieję że rozdział 2 podobał wam się jak poprzedni, a nawet bardziej ❤️
Liczba słów: 673