SINIF BAŞKANI (hyunlix)

7

Felix göz yaşlarını silmeye çalışarak sessizce ağlıyordu. Öksürüklerinin arasında göz yaşları daha da akmaya başlamıştı. Kapıdan gelen tıkırtı sesi ile hemen kırmızı gözlerini silmeye çalışıp yüzünü saklamıştı. Dikkat çekmek yapmak istediği son şeydi...

"felix..." derin ses kulaklarına gelirken sesli ağlamamak için dudaklarını ısırıyordu felix.

"iyi misin." hyunjin omuzuna dokunduğunda felix, hyunjinin boynuna sıkıca sarılmıştı.

sesin sahibinin  hyunjin olması onu mutlu etmiş gibiydi. Felix içine çektiği koku ve sarılmanın verdiği rahatlık ile göz yaşlarını akıtmış ve hıçkırmaya başlamıştı. 

hyunjin kalbinin sıızlamasını hisederken kollarını küçük olanın beline sararak iyice çekti kendine. Uzun süre birbirlerine sarılarak oturduklarında felix'in ağlaması yavaşlamış gibiydi, hyunjin bunu fark edip tekrar sordu.

"iyi misin, sorun ne? Minho hyung'a sorduğumda senin burada olduğunu söyledi ve... ağladığını söyleyince gelmek istedim..."

"Minho hyung mu? Görmüş demek... herneyse iyiyim ben hyunjin, çok teşekkür ederim sarılmaya çok ihtiyacım vardı sanırım. Ve.. özür dilerim."

"felix saçmalama. Neden üzgünsün anlatır mısın?"

"gereksiz ve boş bir konu."

hyunjin gereksiz olmadığının farkındaydı. Kim bu kadar içli ağlayıp önemsiz olduğunu söyleyebilirdi ki. 

"Felix... Burada olan burada kalacak."

Felix içinde tuttuğu şeylerin bir kısmını dahi olsa dışa vurması gerektiğini anlamıştı.

"Şimdi şöyle..." Göz yaşları yanaklarından düşerken ıslanan çillerini baş parmağı ile sildi hyunjin.

"Ailem ben küçükken eşcinsel olduğumdan şüphe edip bana şiddet uygulamaya başladı. Dövdü, karanlık odalara kapattı ve günlerce aç bıraktı. Akıllanana kadar o odada kalmam gerektiğini söyledi ancak ben kriz geçirip bayılırdım ve her uyandığımda odamda olurdum. Buna asla alışamadım..."

Hyunjin ona korkar gözlerle bakarken Felix göz yaşlarını akıtmaya devam ediyordu. Hyunjin sevdiğinin karşısında ağlamasına dayanamayarak gözlerinin yandığını hissediyordu.

"Geçen gün ailem eskiden hoşlandığım biri ile olan fotoğrafımı buldu. Fotoğrafı yaktı ve bana tokat attı, telefonumu alarak yere fırlattı.
Ağladığım anda daha çok bağırdığı için susmak zorunda kaldım." Dudaklarını ısırırken hıçkırıklarını tutmaya çalıştı Felix.

"Ailem benden tiksiniyor hyun...eve dönerken korkudan yürüyemiyorum artık."

Hyunjin Felix'in omuzundan tutup kendisine sıkıca yasladı.

"Sorun yok. Ben yanında olacağım ...her zaman sana destek olacağım unutma bunu."

Felix güvende hissettiği kollarda gülümsedi ve derin bir nefes aldı tekrardan.

"Teşekkürler hyun."

Hyunjin cevap vermek yerine saçlarını okşayarak arasına öpücük kondurdu.

"Minho Hyung'a söyleme lütfen üzülmesini istemiyorum."

"Sen nasıl istersen."

Okulun son saatine kadar orada oturmuştu ikili. Felix Hyunjin'in kucağında uyurken hyunjin kararsız da olsa Felix'in yüzüne eğilip kalp dudaklarına tüy kadar hafif bir öpücük kondurdu.

"Sana zarar verenlerin hayatını mahvedeceğim... Seni sonsuza kadar koruyacağım."

Felix'in o an uyumadığını bilmemesi belki daha iyi olmuştu ancak bunu ikisi de sır olarak saklayacaktı.

Yeni Angst Fic bu fic'e bağlı olacak ancak bu angst bitmeyecek.

Yazım hatası varsa kusura bakmayın sizi seviyorum kendinize iyi bakın görüşürüz