Depending on the heart(On Going)

Depending on the heart (အပိုင်း10)

ဒေါက်တာကိုနှင်လွှတ်ပြီးတာနဲ့ အိပ်ဆေးရှိန်ကြောင့်အိပ်ပျော်နေတဲ့လူအနားပြန်လာပြီးနှာဖူးလေးကိုစမ်းကြည့်တော့ ကိုယ်လေးခပ်နွေးနွေးဖြစ်နေတယ် ကိုယ်ပူနေတာတော့ကျသွားပြီအိပ်နေတဲ့ပုံလေးကနူတ်ခမ်းလေးကရဲတောက်နေပြီး လည်ပင်းမှာကသူပေးထားတဲ့မာကင်ရာတွေအပြည့်

''ခက်တာလွန်း ....ခက်တာလွန်း...ခဗျားကတော့လေ တကယ်ကိုလိုးမဝတဲ့အလှလေးလိုပဲ''

------–--------------------–--------

ခက်တာနိုးနိုးချင်းမျက်လုံးမဖွင့်သေးပဲဟိုစမ်းဒီစမ်းအရင်စမ်းကြည့်တော့ ဗိုက်နားလောက်မှာ လူတစ်ယောက်ကိုစမ်းမိတာကြောင့်မျက်လုံးအမြန်ဖွင့်လိုက်တော့

''ဟူး မင်းပဲလား ခုလိုကျတော့လဲ အိပ်နေတာအပြစ်ကင်းတဲ့ကလေးတစ်ယောက်လိုပါပဲလား''

ခက်တာဗိုက်ချပ်ချပ်လေးကိုခေါင်းအုံးပြီး တစ်ရေးတစ်ဝ အိပ်နေတဲ့ကောင်လေးကိုကြည့်ရင်းပါးစပ်ကပါထုတ်ပြောမိလိုက်သည်အထိ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေတဲ့ကောင်လေးဆံပင်လေးကိုဆွဲဖွလိုက်တာတောင်ကောင်လေးကမနိုးသေး 

'' မင်းသာငါ့အပေါ်မယုတ်မာခဲ့ရင် ငါသေချာပေါက်မင်းကိုညီလေးတစ်ယောက်လိုစောင့်ရှောက်မှာ''

ထိုကောင်လေးခေါင်းလေးကိုလက်လေးနဲ့ပုတ်ပေးရင်ခက်တာလဲ နောက်တစ်ရေးထပ်မံအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်

------------------------------

<<<<<< မနက်9နာရီ >>>>>>>>

''အင့် ဟင့်...နာတယ်..အား ''

ခက်တာအိမ်မက်ထဲမှာ မုန်တိုင်းကသူ့စအိုအဝကိုနိူက်ကလိနေတာကြောင့် နာလွန်းလို့အပြင်ထိပါအော်ငြီးမိသလားပဲ ဘယ်သူရှိလဲသိချင်တာနဲ့ မျက်လုံးလေးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မုန်တိုင်းက သူ့ပေါင်နှစ်ခြမ်းကိုဆွဲကားပြီး အထဲကိုလက်နဲ့ကလိနေတယ်

''ဟင်''

ဒါကဘာလဲ အိမ်မက်မဟုတ်ဘူးလား တကယ်ကြီးသူ့အထဲကိုနိူက်နေတာလား? စိတ်ထဲမှာသာအတွေးပေါင်းသောင်းခြောက်ထောင်ဖြစ်နေတာအပြင်မှာကတော့ ဟင်ကလွဲပြီးဘာမှမထွက်မိတော့