Ege

17

İyi okumalar!

__

"Baba ben doğru mu duydum?"

Şaşkınlıkla baktı bana. Babam bunu nasıl yapabilmişti? Anneme nasıl kıyabilmişti? Her şeyi geçtim o kadın çocuklarının annesiydi. Öylece sustu.

"Baba bana cevap ver!"

Amcam beni sakinleştirmeye çalıştı. Ama nafile.

"Amca beni bırak! Baba senden bir cevap bekliyorum!"

Dudaklarını araladı.

"Aldatmış."

Dedi. Sesi çok kısık çıktı. Duyduğum bu tek bir kelime sanki ayaklarımı yerden kesti. Daha fazla ayakta duramadığımı hissettim yere oturdum. Bağdaş kurdum.

"Emin misin? Hem emin olsan ne yazar? Ne olursa olsun o bir can! Ne olursa olsun o senin çocuklarının annesi! Ya sen nasıl yaparsın böyle bir şeyi aklım almıyor."

"3 yıldır aldatıyormuş beni kızım."

Duyduklarımı kaldıramıyordum. Babam her konuştuğunda başımdan aşağı kaynar sular dökülüyordu. Ellerimi bacaklarımda birleştirdim. Gözlerim ellerime kaydı.

"Hamileymiş."

Bardağı taşıran son damla bu oldu. Gözlerim babama döndü. Dudaklarımdan sadece

"Ne?"

Nidası çıktı. O da benim gibi yere oturdu.

O şekilde hiç konuşmadan oturduk. Amcam ayaktaydı. Kollarını birbirine dolamış bize bakıyordu.

Daha fazla nefes alamadım hissettim ve oradan ayrıldım. Ağlayarak arabama doğru yürüdüm. Arabama bindim ve ağlayarak hastanenin yolunu tuttum.

Hastaneye girdim ve Kuzey'in olduğu yere yöneldim. Kuzey halimi görür görmez hemen ayağa kalktı.

"Gece? Neler oldu?"

Ağlayarak ona sarıldım. Hıçkıra hıçkıra ağlayarak,

"Her şeyi babam yapmış Kuzey."

Dedim.

"Ne?"

Ondan ayrıldım. Bana inanmayarak bakıyordu.

"Kuzey annem babamızı aldatmış. Üç yıllık bir ilişkisi varmış. Ve şu an hamileymiş."

"Gece sen ne diyorsun?"

Bana resmen inanamıyordu. Gözleri dolmuştu.

"Babam her şeyi bu yüzden yapmış. Şu an annem bebeği kaybetmiş olabilir. Annem babama ihanet etmiş. Bizim annemiz bizim babamızı aldatmış."

Duyduklarini kaldıramadı ve yere çöktü. Ben de onun yanına çöktüm ve ona sarıldım. Acil müşahade odasından hemşire çıktı.

"Annenizin kanaması başladı. Hamile mi?"

Ayağa kalktık. Kafamı acıyla salladım. Hemşire koşarak müsade odasına döndü. Sedyeyle annemi çıkardılar. Her yeri kan içindeydi. Kuzey'le biz de peşinden gittik. Ameliyathaneye girdiklerinde biz dışarda kaldık.

Ve annemin bu yaptığı affedilir bir şey değildi. Ama yaşamasını her şeyden çok istiyordum. Ne olursa olsun, ne yaşanmış olursa olsun o benim, bizim annemizdi...

____

Bölüm sonu.

Dayak yemek istemiyorum dkksskkdks

Gelecek bölüm görüşmek üzereeeee.

Yazım yanlışları için özür dilerim.

Seviliyorsunuz.