Chaelisa ~<3 //You And Me

1.6

             (Lisa'nın anlatımıyla)
Akşam olunca ikimizde eve gittik.
Telefondan konuşuyorduk.

"Ev arkadaşı olalım mı Lisa nolurr"
"Aynen Rosé para beleş"
"Senin paran çok. Sana beleş.Benimde var biraz"

Hafifçe kıkırdadım. Evet baya paramız vardı. Kendi bütçemde baya fazlaydı. Ama bununla hiç bir zaman övünmedim.

"Lisa ya hem bende evden bıkmıştım nolur"
"Of Rosé"
"Ya Lisa"
"İstenince olmuyo herşeyy"
"Ben istersem olur"

Aynı çocuk gibi tepki veriyordu. Yanaklarını sıkasım geliyordu

"Rosé. Ben cidden piskolojik olarak falanda iyi değilim. Boşver ya"
"Neden neyin var?"
"Boşver Rosé. Bu arada bir yere taşınmayalım ama yurt mantıklı"
"O zaman ilk yurt sonra ise ev"
"Canımı yedin Rosé tamam kabul. Annemle konuşmalıyım."
"Tamamdır. Bende ailemle konuşurum"

Ailemle.. hmm bu kavram bence gerçekte yok. Veya ben bu kavramı tatmadım sanırım. Ya da varlar ama yok gibiler.

Bu sırada telefonun yüzüme kapanma sesiyle irkildim. Telefonu kapatmayı unutmuştum.

Telefonum çaldı arayan Jennie'ydi.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Jennie: Selam Lisa uzun süredir konuşmuyorduk nasılsın?
Lisa: Hiç iyi. Sen?
Jennie: Bende iyiyim. Cafeye gidelim mi?
Lisa: Hayır. Görüşürüz.
Jennie: neden gelmeyeceksin?
Lisa: Seni alakadar etmez. Görüşürüz
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Telefonu hemen kapattım. Birisi Jennie senden hoşlanıyor. O yüzden yakın olma çabasında demişti. Ne kadar inanmasamda son zamanlarda haklı gibi geliyor. Telefonu bırakıp hemen uyudum.

••••••••
Sabah annemin söyleniş sesleriyle uyandım.

"Herkesin kızı iyi ders çalışırken,erken uyanırken benimkisi kütük gibi.Bir gün onu boğmamak için kendimi zor tutuyordum. Keşke doğurmasaydım. Pisliğin teki!"

Son kelimesinde sesi yüksek çıkmıştı. Hemen giyindim ve çantamı hazırladım. Dışarı çıkacakken annem kapıda kesti.

"Pislik kaltak. Umarım gerçek çocuğum değilsindir. Senin gibiler lanet getirirler. Seni yakarak öldüreceğim. Yettin artık."

Sonra kapıyı açtı kapı sertlikle dış duvara çıktı. Bende hemen çıktım. Ardından annem kapıyı kapattı.

Kalbime bir anda ağrı girdi. Bu yüzden istemsizce yere eğildim. Kapı da kalbimi tutarken sessizce ağlamaya başladım. Neden bende annemle diğerleri gibi iyi anlaşmıyorum? Ona bir türlü yetemiyorum. Cidden kendimden nefret ediyorum. Ben kötü bir insanmışım demekki. Diğerlerinin ailesiyle arası iyiyse benimkinin kötü olmasının sebebi budur belki de 'ben'imdir. İyi evlat olmak istedim. Demekki olamıyormuşum. İntihar etsem çözülür mü bu sorun?