ғᴀʟʟᴇɴ sᴛᴀʀ •rinsagi•

¹

Sonbahar ayının getirdiği yağmur, başıboş sokaklardaki yerini su birikintisine bırakırken şehrin trafiği bir süreliğine de olsa durmuştu.

Rin, bu trafiğin ortalarına eşlik ederken sıkıntılı bir şekilde nefesini dışarıya vermek istesede kaskından dolayı bu pek mümkün olamamıştı.

Ağırlığını ön tarafa doğru verirken sarı ışığı görmesiyle birlikte ellerini biraz daha gaz kolunda sıkılaştırmıştı.

Bir kaç saniye içerisinde sarı ışık kendisini yeşil ışığa bırakırken her ne kadar Rin vitesi uygun bir konuma attırsada kendisine engel olamayaraktan vitesi biraz daha zorlayarak yola devam etmişti.

Caddenin son çıkışına vardığı sırada; yaya geçidinde bekleyen insanlara yol vermek gibi bir niyeti olmadığından su birikintilerini de önemsemeden hızlı bir şekilde yoluna devam etmişti.

- Senin süreceğin motoru sikeyim ben

- Dostum sakin ol, en azından sıkıcı maket ödevin artık daha renkli ve eğlenceli

- Sakin mi olayım? Cidden sakin mi olayım? Gece gündüz demeden kendimi adadığım final ödevimi batırdı puşt herif ve- senin ben rengini sikeyim

Güneş renginin en güzel tonlarını gözlerinde barındıran kâküllü, arkadaşının dediklerine aldırmadan montunun cebindeki telefonunu şiddetli yağmura rağmen çıkartmıştı.

- Öncelikle bir kafeye geçelim, sonra ödevin hakkında ne yapmamız gerektiğini düşünürüz.

- Hayır, ilk fakülteye geçip Profesöre durumu izah edeceğim. En azından elle tutulur bir ödev sunacağım kendisine. Gerisi kanaatine bağlı tabi...

- Haklısın, eli boş gitmekten iyidir. Pekâlâ gidelim o zaman Yoichi

- Benimle gelmene gerek yok. Ben fakültedeyken sen de bir kafeye girersin, fakülteden çıktıktan sonra da ben yanına gelirim. İkimizde bir puşt yüzünden yeterince ıslandık zaten.

- En azından birimiz sağlam kalarak diğerine bakmalı değil mi?

- Hastayken hiç çekilmem yalnız

- Eh katlanacağız

✵

- Sonunda

Meguru arkasına rahat bir şekilde yaslanırken sütlü kahvesini de ellerinin arasına almıştı. Bu sırada da Yoichi üzerindeki paltosunu çıkartıp yerine sinmiş ve garsona da siparişini vermişti.

- Çok kötüyüm, burnum akıyor

- Sesin kendisini ele veriyor, iyi olacağına emin misin? Bugün seninle kalabilirim istersen?

- Teşekkürler ama gerek yok, halledebilirim.

- Yoichi, endişeleniyorum.

- Meguru, endişen için teşekkür ederim ama sen de benden farksız değilsin. Hem için rahat olsun. Zaten ödevim için 2 haftalık bir kanaatte aldım.

- Oh, gerçekten mi?

- Evet, profesör gerçekten de anlayışlı. Eve gidip ödevlerime başlayacağım erkenden.

- Tabi tabi ama önce dinlenmeye ne dersin? Sence de çok yormuyor musun kendini?

- 2 hafta daha yorsam bir şey olmaz sanırım.

Yoichi kızarmış burnu ve yanakları ile gözlerini kırpıştırırken gülmüş ve kahvesini de eline alarak oturduğu yerden kalkarken paltosunu da üzerine geçirmişti.

- Biraz daha böyle kalırsak ikimizde öleceğiz. Al kahveni de gidelim bir an önce evlerimize Meguru...

✵

Rinsagi zaafım kitabı taslaklarda bırakmaya dayanamadı...

Text bölümlere de yer vereceğim fakat her zamanki gibi düz yazı ağırlıklı devam edeceğim. İyi okumalar şimdiden...

14.06.2023