ALDANIŞ

1.Bölüm: Mesaj

Sabah hiç istemediğim bi yüz görerek uyanmıştım yanımda.Irkilerek yataktan kalktım.
Yabancı birisiyle uyanmaya değilde yalnız yaşamaya alışmış birisi olmak bu durum için fazla garipti.
Balkona çıkarak bi dal sigara yaktım, hafif sıcak ve rüzgarlı bi hava vardı.Üzerimde bulunan şort ve tişört usumeme neden oluyordu fakat içeri girmeyi hiç istemiyordum.
Sehrin hafif kalabalıklaşan toplumuna baktim . Buraya ait değildim ,buradan önceki yaşamım, yaninda mutlu olduklarım bunlar değildi. Elimdeki bi dal sigara bile bana öyle yabancıydi ki. İstemeden sigarayı söndürüp içeriye girdim. Yatak bu sefer boştu. Gitmiş olmalıydı.
Nereye gittiğiyle ilgilenmeden üzerimi değiştirip, yeni kişiliğime büründüm. Lensler ,peruklar, alışık olmadığım uzun protez tırnaklar ,yeni giyim stili...
Eğer bunları yaşayacağımı bilseydim o gün ne o kapıyı açar ne de telefona bakardım.
Üstelik kendi hatam değil de bir  başkasının yaptığına tabi tutulmuştum.
Önceki hayatımda olduğu gibi kısacık tırnaklarım,esmer saçlarım,ela gözlerimi unutmus hatta yeni kişiliğime alışmış bile olabilirdim. Sevdiğim, yaptığım,alıştığım seyleri bırakmış esir hayati sürüyordum.
Sıradan ama şık bir tulum(eski giyim tarzıma aykırı bi tulum),esmer saçlarımın aksine uzun  sarı peruk,mavı  lensler,kırmızı badem tırnaklar..
Hicbir sey yapamıyordum fakat alışmıştım artık.
Bugün eski evime gitmeyi istemiştim ,söylendiğini aksine 'Ondan izin alarak değil de kafama göre takılmıstım. Sonucunu biliyordum ama bunu yapmaktan alıkoyamamıştım kendimi.

O  GÜN
SABAH oldukça geç bir saatte uyandım. Gece 4'de yatişımdan başka bir şey bekleyemezdim zaten.
Artik öğlen olmasına rağmen yine de kendime güzel bi tost yapıp telefona bakarak kahvaltımı yaptım yanına da sert bi kahve.
Kahvaltımı bitirip hafif bi müzik eşliğinde evi toparlamaya başladım. Ancak telefonuma düşen bildirim sesi hem müziği kesmişti hem de merak duygum yüzünden telefona yönelmiştim. Muhtemelen online alışveriş mağazalarından indirim mesajı gelmisti. Fakat bu değildi bildirim ,rehberde kayıtlı olmayan bi numaradan büyük bi paragraf özür mesajı gelmisti. Anlam vermemiştim mesaja. Numara tanıdık geliyordu fakat kim olduğunu veya tanidiksa neden sildiğimi çıkaramıyordum. Günümün güzel geçeceğini düşünmek hataydı diye geçirdim içimden. Mesaja bildirim panelinden bakmak istemiştim fakat paragraf çok uzundu ve tıklamak zorunda kaldım. Aklıma özür mesajı için herhangi bi neden gelmiyordu ,kim olduğu da .
Mesaja '?' şeklinde bi yanıt verdim ancak karşılığında yine uzun bi paragraf özür mesajı aldım.
Sürekli kim olduğunu ve neden özür dilediğini sordum ve yine aynı cevapları vermekten kaçırmıyordu. Sadece isminin 'Eslem' olduğunu söylediği anda bikac jeton düşmüştü. Düşünceli bi şekilde işime döndüm ve neden bi özür mesajı yazdığını düşünürken tekrar bi bildirim düştü ve aynı anda kapının da zili çalmıştı.  Telefonu alarak kapıya yöneldim, yine aynı kişiden kapi çalarsa acmamam gereken kesin bi mesaj almıştım.
Ancak yine ona guvenmek gibi bi hataya düşmemiştim.
Kapımın çaldığını nerden bilebilirdi ki gelen muhtemelen bi arkadaşım veya komşumuzdu. Fakat iki seçenekten çok  uzak bi şey olmuştu.
O kapıyı açmak hayatımda yaptığım en büyük aptallıktı...