Jason'ı o halde gördüğümde icim parçalanıyordu. Hala nasil oldu bilmiyorum. anlayamıyorum.
Jason yogun bakıma gireli 5 gun oldu. Doktor "durumu su an iyi." diyor ama hala korkuyoruz. Yogun bakım caminin yanına gittiğimde Bay ve Bayan Cruze'un orada olduğunu gördüm. Onların yanına gidip "Siz artik evinize gitseniz iyi olur. kac gündür burada bekliyorsunuz biraz dinlenseniz iyi olur." dedim. Bay Cruze "Tesekkur ederiz Rachel. Bizi bu zor günlerde hic yalnız birakmadin. sana minnettariz." dedi. "Asıl ben size tesekkur ederim oğullarınızla tanıştığım icin. inşallah bu zor günleri hep birlikte atlatiriz." dedim. Bay ve Bayan Cruze eve giderken John'u da arkalarından gonderdim. kendime bir çay alıp camın arkasına oturdum. O anda ister istemez gözümden bir damla yas geldi. Ardından doktorun yanıma geldigini fark ettim. Yanıma oturup "Merak etme şu an durumu cok iyi. Yanına girmek ister misin?" dedi. Doktora hic düşünmeden "evet" dedim. Doktor beni bir odaya götürüp kıyafetler verdi ve "bunları giy sonra girebilirsin." dedi. Doktor çıktıktan sonra giyinip ciktim. doktor beni yogun bakım odasına soktu ve "10 Dakikan var." dedi. Içeri girdiğim zaman Joson'ın yanına yavaşça yaklaştım ve elini tuttum ve konuşmaya basladim. "Jason bunu bize neden yapıyorsun. Artik uyan buradaki herkes senin uyanmanı bekliyor. Sen buraya geldiginden beri bir yani hep eksik artik o yanımı eksik olmasını istemiyorum. Eksik yanımı doldurmanı istiyorum." dedim ister istemez ağlamaya başladım bir anda Jason'ın elimi sıktığını hissettim hem ağlıyor hemde cok mutluydum. Cunku beni duyuyor anlıyordu.
