Beni hatırlamıyor mu? Nasıl hatırlamaz, onca yaşadığımız şey nasıl biranda uçup gitti?
Tam bunları düşünürken John yanıma gelip " Rachel Jason şu anda uyuyor. Ben evden birşeyler almaya gidiyorum. Jason'ın yanında bekler misin?" diye sordu. Bende küçük bir "Evet" dedim. tam kapıyı açıyordum ki John arkamdan "Rachel doktor 'eski anıları hatırlatmayın beyni çok zorlamayın.' dedi. O yüzden hatırlatmaya çalışma." dedi. Bende başımla onayladım. içeriye girdiğim zaman icim parçalanmıştı. hala nasil olduğunu anlayamıyorum. Sedyenin yanına oturdum ve Jason'i izledim. istemeden ağlamaya başladım. Gözlerimi silerken bir ses ile irkildim. Bu Jason'ın sesiydi. kafamı kaldırdığımda Jason bana meraklı gözlerle bakıp "Sen kimsin?" dedi. bende göz yaslarımı silip "Ben John'un arkadaşiyim." dedim. "Neden ağlıyorsun?" "Bosver, önemli birsey degil." dedim. Jason "senin adın ne?" diye sordu. "Rachel"," Ne kadar guzel bir isim." dedi. Icim yanıyordu, onunla bu kadar uzakmış gibi konuşacağımı hic tahmin etmezdim. Sonra benim icin intihar sebebi olabilecek bir soru sordu "Jessica'yı gördün mü?" bende "Hayır" dedim. sesimin titredigini hissetmiştim. John kapıdan içeri "Günaydın" diye girdi.Bende Jason'a "iyileşmeye bak, sonra görüşürüz." dedim ve John'u dışarı çağırdım. John "Ne oldu" diye sordu. bende bütün konuştuklarımızı anlattım.
