Şöyle hoş,insanin içini açan bir ışığın hiç girmediği bir dükkan. Giriş kapısının sol tarafındaki tek penceresi karton kutu yığınıyla kapatılmış. Kapının kulbuna küçük bir tahta asılmış.
Tavandaki neon ışıklar gri bir çocuk arabasının içindeki bebeğe yaklaşan yaşlı bir kadını aydınlatıyor:
-Aaa,gülüyor !
Pencere kenarında oturan ve yazar kasanın karşısında hesap yapan,daha genc,başka bir kadın "dükkan sahibi" isyan ediyor:
-Nasıl,oğlum gülüyor mu? Yok canım,gülmez o.
Ağzını oynatmıştır. Niçin gülsün?
Sonra yeniden hesaplara dalıyor;bu sırada yaşlı kadın müşteri üstü açık çocuk arabasının etrafından dolaşıyor. Elindeki baston yüzünden hal ve tavırlarından yürüyüşünden bir beceriksizlik görülüyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ONA BEŞ KALA
RandomKaranlığın içinde tabelası parıldıyor: İntihar Dükkanı. Hayatın yüküne dayanamanlar son alışverişlerini yapıyorlar.
