ONA BEŞ KALA

2

Kataraktlı,ölümcül karanlık ve yakınan gözleriyle bakarak ısrar ediyor:
-Bence gülümsüyor.
- çok şaşırtıcı bir şey bu, yeşil göz ailesinden hiç kimse, hiçbir zaman gülmemistir ! diyor bebeğin annesi ve yaşlı kadının söylediklerinin doğru olup olmadığını anlamak için tezgahın üstünden sarkıyor.
Tekrar kafasını kaldırıyor, kuğ gibi boynunu uzatıyor ve sesleniyor:
-jacob ! Gel bak !
Döşemede ki küçük kapı ağız gibi çalıyor ve kel bir kafa çıkıyor bir dil gibi:
- Ne var? Ne oluyor?
Jacob kucağında bir çimento torbasıyla mahzenden çıkıyor; karısı kendisine durumunu anlatırken torbayı yere bırakıyor.
- Müşteri ed'in gülümsediğini iddia ediyor.
- Ne diyorsun sen lucrece?
Kollarındaki çimento tozlarını silerken bebeğe yaklaşıyor,adam kuşkulu bir tavırla, uzun uzun bakıyor ve bir teşhis koyuyor:
- kesinlikle karnı ağrıyor bunun. Karınları ağrıdığında dudaklarıdan böyle kıvrımlar oluşur , diyor ve ellerini yüzünün önünde üst üste getiriyor. Kimi zaman gülümseme sanılır ama değildir. Yüz buruşturmadır bu. Sonra parmaklarını bebek arabasının kaputundan alt kısmına sürüyor ve yaşlı kadın açıklıyor durumu:
- Bakın. Dudak kenarlarını çeneye doğru çektiğinde,gülümsemiyor. Surat asıyor, erkek ve kız kardeşleri de böyleydi doğduklarında.