doctor who: zamansal hata (4)

zor bir yolculuk

Yerde yatan doktora ve river'a baktım. River '' ne oldu bilmiyorum. Tardisi gördüğümde ölüydü ve bir kağıtta jack'i bul. Durumu düzeltsin yazıyordu'' dedi. yavaşça doktorun yanına gittim daha 11. Versiyonuydu. Ölmüş olamazdı. Her zamanki gibi neşe saçmalıydı. Geronimo diye bağırmalıydı o. Böyle yatmak ona göre değildi. Herşey yanlış gitmişti. Ve bunun sebebini de biliyordum. River a döndüm ve '' gelecekteki beni gördüm. Ama geleceğe gittiğimde o olayı yaşayamadım. Bu da doktora zarar verdi. Tüm zamana zarar verdi çünkü o zamanda doktora bir şey olması gerekiyordu. Sanırım onu ben öldürdüm'' dedim. Sadece bakıyordu. Sanırım anlamaya çalışıyordu. Ama benim anlamak için zamanım yoktu harekete geçmeliydim onu kurtarmalıydım.

Tardise koordinatları girdim ve yolculuğa başladım. Ama tardis beni istediğim yere götürmüyordu. Sanki oraya gitmemesi gerektiğini düşünüyordu. Uzun süren sarsıntılardan sonra bir yerde cisimleşmiştik. Yavaşça tardisin kapısını açtım ve etrafa baktım. Karşıda doktorla yaptığım ilk seyehatten bir anı görüyordum. river, Madam vastra, jenny,10. Doktor,11. Doktorlar ve ben yürüyorduk. River tardisten çıktı ve etrafa baktı. Ardından bana dönüp '' tardisin bizi buraya getirmemesi gerekirdi. Zaten bir zamansal kargaşa var burda'' dedi. haklıydı burada olmam tüm zamanı mahvedebilirdi. Tardise bindik ve tekrar koordinatları girerek tardisi çalıştırdım

Yine uzun bir sarsıntı oldu ve tardis cisimlendi. Tardisin kapısına yaklaştım ve dışarıyı dinledim. Hiç ses yok gibiydi. Kapıyı açtım ve etrafa baktım. Akşam üstüydü ve dünyadaydık. İlerde tardis duruyordu ve kapısı açıktı. Oradaki ben ve doktor konuşuyorlardı. Bu benim zaman lordu olduğum zamandandı. Etrafa baktım. Herşey o kadar neşeliydi ki. Doktorla seyahat etmek. Tüm uzayı ve zamanı dolaşmak... Tüm bunlar çok güzeldi. Hatta sahip olunamayacak kadar güzel.

River yanımda duruyordu. Tekrar içeri girmem gerektiğini düşünüyordu ama ben aynı fikirde değildim. Tardis bizi buraya getirmişti çünkü burada olmam gerekiyordu. Ne yapmalıydım. Kendimi mi durduracaktım. Doktorla hiç karşılaşmamış mı olmam gerekiyordu. Etrafta dolaşmaya başladım. Uzun zamandır yapmadığım bir şey yapıyordum; kaçıyordum. Belki de hayatımda ikinci defa. Ve bir şey fark etmiştim. Kaçmak, çözüm aramak için yapılsada asla bir çözüm buldurmuyordu. Doktor kendi ırkını öldüren kişiden kaçıyordu. İçindeki o kötüden. River ise içindeki psikpattan kaçıyordu. Amy ve rory dünyadan ve normal bir yaşamdan kaçtı, donna noble sıradan bir hayatın sıkıcılığından. Ama sonuçta hepsi kaçtığı şeyle tekrar yüzleştiler.

Asla sonsuza kadar kaçamıyorsak, kaçmanın ne anlamı vardı. Kendini kandırmaktan başka bir yararı var mıydı? Belkide aslında hiç kaçmıyorduk. Belkide kaçtığımızı düşündüğümüz her saniye ona koşuyorduk. O zaman kaçmayı bırakmalıydım. Daha fazla kaçmamalıydım. Tekrar tardise döndüğümde river doktoru içerdeki bir yatağa taşımıştı. Onu ne kadar çabuk unutmuştum. Belli ki onun zihni olmadan onu yaşamak çok kolay değildi artık. tardise yeni koordinatları girdim ve tardis cisimliğini kaybetti.

Kısa ve sarsıntısız bir yolculuktu bu seferki. Belki de bana öyle gelmişti. Tardisten indim ve karşımda duran kırmızı eve göz gezdirdim. Çok şey değişmemişti. Hatta hiçbir şey değişmemişti. Sanki bıraktığım gün daha dün gibiydi. Acaba onlar için de bu kadar kısa mı zaman geçmişti

Kapıya yaklaştım ve elimi kaldırdım. Kapıyı çalmak istiyordum ama içimde birşeyler beni uzak tutuyordu. Korku, heyecan, hayal kırıklığı veya belki de gurur. Ama daha fazla kaçmayacaktım. Bir hamlede kapıyı 3 kere tıklattım ve beklemeye başladım. Ya istemediğim bir şey olura diye korkular etrafımı sarıyordu. River yanıma geldi ve '' biraz destek istersin diye düşündüm'' dedi. ve yavaş bir şekilde kapı açılmıştı. Daha yaşlı gözüküyordu. ama sanki hala aynı kişiye bakıyordum. Her zamanki gülümsemesi yok gibiydi yüzünde. Gözlerime baktı ve '' jack. Bu sen misin'' dedi. ve o gülümseme yüzüne tüm güzelliğiyle yayıldı. '' evet '' dedim. ''evet anne ben geldim ''