Edebiyat fakültesinin gözdesi Kim Taehyung ders çıkışı kaza sonucu çarpıştığı adamın kravatını bağlarken çok da bir şey düşünmemişti,özellikle de hissettiği anlamsız yalnızlığı dolduracağını.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Okurken dinlemek isterseniz diye İntihaşk/onur can Moonlight,İnto it/chase Atlantic Ve ben/yaşlı amca Butterfly/BTS
Aklıma bir anda geldikleri için yazdım aslında çok bir sebebi yok İyi okumalar')
Geçmiş bölüm "Memnun oldum Taehyung,ismin de senin gibi." Dediği şeyi sorgulamadan önce nasıl burada olduğunu sorgulamalıydım.
"Ama,nasıl? Bu nasıl,ah?" Gerçekten şaşırmıştım.Yani bu kadar tesadüf mantıklı gelmiyordu. "Ses yapmamalısın kütüphanedeyiz." Ben hala şaşkınca ona bakarken o nereden geldiğini anlayamadığım bir coffee markalı kahve bardağını önüme ittirmiş ardından bana bakmamaya yemin ederek işine devam etmişti.
Ah elbette ne olduğunu kavrayamayan benliğim ile.
💄
Bana yaptığı ikaz karşısında bir an için benimle dalga geçtiğini sansam da, yüzündeki ciddi ifadeden burada hakikaten çalışacağını anlamam çok uzun sürmemişti.Henüz kitabıma gömülmemişken bakışlarımı ondan almam bir nebze uzun sürdü.Ne işi vardı burada oldukça zengin görünüyordu,görünmesinden kastım arabası ve kıyafetlerinden ibaretti aslında,ayrıca çalıştığı yerde telefon konuşmasından anladığım kadarıyla da rütbesi yüksek bir mevkide çalışıyordu.
Ona uzun süre baktığımı fark edip rahatsız olacağı düşüncesiyle kafamı eğdiğimde ne kadar da saçma şeyler düşünüp durmuştum öyle.İstediği yerde çalışırdı,bana mı soracaktı.Herkesin kullanabileceği kütüphanede burada olmasının mantıksız olduğunu düşünmüş bir de üstüne bunu maddi durumuna bağlamıştım.
Kendimden,düşüncelerimden rahatsız olarak kalemi elime alırken Jungkook'un beyaz,kemikli elleri görüş alanıma girdiğinde az önce indirdiğim gözlerimi tekrar ona çevirdim. "Ben az önce kahve aldım ama yanlışlıkla sıcak çikolata vermişler,çöpe atmasınlar diye de değiştirdiklerinde ikisini de aldım.Sıcak çikolata ister misiniz? Çöpe gitmesin yazık olur." "Neden ikisini de siz içmiyorsunuz?" "Neden size vermek yerine içeyim ki ayrıca tatlı şeyler ile aram pek yoktur ama isterseniz kahve bardağını da alabilirsiniz,sorun olmaz."
Kütüphanenin köşesinde olduğumuz için çok fazla insan olmasada fısıldayarak konuşuyordu ve konuşma başladığından beri ikimiz de hafifçe masaya doğru eğilmiştik.Hafif baharatlı tıraş losyonunun kokusunu alabiliyordum.Beğenmiştim.Ayriyetten burnuma çarpan çikolata kokusuysa uzattığı bardağı almaya bir adım daha yaklaştırıyordu lakin ufak bir yardım için bana borçlu hissetmesini istemiyordum. "Bayım bana yardımımın karşılığını vermek zorunda gibi hissetmeyin,rica ediyorum."
