Terror in the Cabin

Nights of Truths Or Dares

Sumasang-ayon ang lahat na magiging masaya ang truth or dare!

Nagsisimula si Cassie sa pamamagitan ng paghiling sa lahat na umikot sa mesa at ibahagi ang kanilang pinakamalalim, pinakamadilim na mga lihim. Ang bawat isa ay nagbabahagi ng isang bagay tungkol sa kanilang sarili na hindi pa nila sinabi sa iba. Ito ay nagiging emosyonal at personal, ngunit ang lahat ay nakakaramdam ng mas malapit pagkatapos ibahagi ang kanilang mga lihim.

Pagkatapos, nagsimulang magtanong si Cassie ng truth or dare sa lahat. Ang mga hamon ay nagiging mas matapang at ang mga tao ay nagsimulang magbukas tungkol sa kanilang pinakamalalim, pinakamadilim na panig. Maraming tawanan at biro ngunit maraming luha rin habang ang mga tao ay nahaharap sa ilang malupit na katotohanan tungkol sa kanilang sarili at sa kanilang mga mahal sa buhay.

So John truth or dare? sabi ni cassie

"Oh come on, you know I can't resist a good dare", natatawang sabi ni John.

Ngumiti si Cassie at sinabing, "Kung ganoon, i dare you na sabihin sa amin ang iyong pinakamalalim, pinakamadilim na sikreto."

Natahimik si John saglit na nag-iisip kung anong sikreto ang maibabahagi niya. At pagkatapos ay sa wakas ay sinabi niya, "Okay, ito na. Hindi ko sinabi sa iba ito bago... ngunit ako ay labis, labis na may gusto kay Rachel."

Lahat ay mukhang nagulat at nagulat. Namula si Rachel at napayuko dahil sa kahihiyan. Ngumiti si John kay Rachel at sinabing, "Ayan, sinabi ko na."

Nagulat at nagulat ang lahat sa pag-amin ni John. Hindi mapigilan ni Rachel na mapangiti habang sinasabi nito ang nararamdaman niya para sa kanya. Lahat sila ay nagsimulang mag-asaran at magbiro sa kanila, ngunit hindi maitatanggi ni Rachel ang pagmamalaki at kaligayahang nararamdaman niya sa sinabi ni John.

Tumawa si Cassie at sinabing, "Wow, I wasn't expecting that! But that was very brave of John. So Rachel, what do you say? Ganun din ba ang nararamdaman mo kay John?"Namula si Rachel at nauutal, "Well... I think that I might..." sabi niya, nakatingin sa paa niya.

Namula muli si Rachel at sinabing, "Oo, sa tingin ko."

Nagpalakpakan at nagtatawanan ang grupo nang sa wakas ay aminin na ng dalawa ang kanilang nararamdaman para sa isa't isa. Sa wakas ay lumabas na ito at pareho silang komportable na kasama ang isa't isa. It's a very heartwarming and sweet moment, and the group can't help but be happy for both of them.

Ipinagdiriwang ng grupo ang bagong couple at masaya kaming nanonood ng mga pelikula at naglalaro. Ang bawat isa ay nasa mataas na espiritu at nasisiyahan sa kanilang sarili. Ngunit dumating ang susunod na araw at oras na para umuwi ang lahat.

"So I guess ito na ha?" Sabi ni John na may kasamang malungkot na ngiti.

"Yeah... I suppose it is..." sabi ni Rachel, medyo nabasag ang boses sa lungkot.

"Well... I just want to say it's been fun. And... I hope we'll see you guys again soon." Sabi ni John habang nakatingin ng diretso kay Rachel.

Nagpaalam na ang grupo at niyakap ang isa't isa bago tumuloy sa magkahiwalay na daan. Habang nagmamaneho si Rachel, medyo naluluha siya sa lungkot at panghihinayang. Nais niyang maibalik ang oras at balikan ang mga sandaling ito ng saya at kaligayahan. Pero huli na ang lahat, at alam niyang kailangan na niyang magpatuloy.

Habang nagmamaneho siya palayo, lumingon siya, sa huling pagkakataon, at nakita si John na nakatayo doon na nanonood habang siya ay umalis. Kumaway at ngumiti ito sa huling pagkakataon sa kanya habang lumuluha at huminga ng malalim bago magmaneho palayo.

Mabilis na lumipas ang susunod na dalawang buwan. Nagtatapos ang taglamig at darating ang tagsibol. Nagsisimulang tumaas ang temperatura, at handa na ang lahat para sa tag-init. Matagal-tagal na rin simula noong hindi nagkita ang grupo.