George sessizce Melanie'nin birşey söylemesini bekliyordu. Melanie;
-"George, çok afedersin ama işlerim var. Umarım tekrar karşılaşırız. " dedi ve bir tebessümle oradan ayrıldı. Bilmiyor muydu George'un göremediğini? Sanki pişman olmuşçasına veda etmişti. George'un yanağından aşağı bir damla düştü. Acının gözyaşıydı o . Kendinden nefret etmişti. Hiç mutlu olamıyordu. Hızlıca ayrıldı mekandan ve ıssız ormana doğru yürümeye başladı. Ormana vardığında çığlık sesleri duydu. Sanki bu sesi bir yerden tanıyordu. Melanie'nin sesiydi bu ! " Bırak beni aşağlık herif! " diyordu. George sesin geldiği yöne doğru gitmeye çalışıyordu. Sonra ensesinde büyük bir acı. Arkasından bir adam ona vurmuş olmalıydı. Bayıldı George. Uyandığında kendini bir sandalyeye bağlanmış halde buldu. Orman sesi geliyordu kulağına, ancak bir an Melanie ;
- Senin burda ne işin var George!
- Ben, ben buraya dinlenmek için gelmiştim. Sen neden bu haldesin?
- Babamin mafya borçları vardı. Ancak ödeyemeden öldü. Bütün borçları benim üzerime kaldı ve bende ödeyemediğim için kaçırdılar. Dedi Melanie
George'un içinde garip bir mutluluk vardı. Onunla beraber olmak, konuşmak onu mutlu etmişti. Kaçırıldığına bile üzülmüyordu. Sonra bir adam sesi işitti.
-Melanie! Süren doldu .Artik yaşamaya hakkın yok ! Dedi . George
-Ona zarar vermeyin! Benim canımı alın, ama ona zarar vermeyin! Dedi
Melanie şaşkındı. Adam;
- Vay vay vay! Bak sen şu işe. Centilmen erkek canını feda ediyor! Çok acıdım size. Yine de patrona söyleyim . dedi
