Kill me, Eula (On-going)

Chapter 3

⚠️Warning: This chapter may contains slight mature content, physical abuse and sexual harassment. Read at your own risk. 

Why me? 

Nandito ako ngayon sa bahay nina lolo Marino, sabihin n'yo nang nagre-rebelde ako ngunit di ko maiwasan na hindi isipin na parang may sekretong pilit na itinatago si inay at papa. 

Na nasisiguro kong alam ni Lolo Marino kaya kailangan kong malaman kung ano man ang bagay na iyon. “Oh apo ko Bonnie, ano ang ginagawa mo rito? Kasama mo ba ang mama mo?.” ani niya at inanyayahan akong maupo sa salas. 

“Hindi ko na po kayo paliligoy-liguyin pa, pumunta po ako rito lo para sana itanong ang importanteng bagay na ito.” seryoso kong wika sa kanya. 

Naupo rin sa aking unahan si lolo at inilgay ang kanyang tungkod sa gilid ng sofang inuupuan niya. “Mukhang mahalaga nga ang iyong ipinunta rito apo, lalo na at malapit nang mag gabi,” anang niya ngunit kung saan tumitingin ang kaniyang mukha.

“Ngunit Bonnie hindi mo kasama ang mama kahit ang iyong ama, alam ba ng magulang mo na pumunta ka rito?” mabilis akong umiling at napailing na lang rin si lolo Marino. Hindi naman nila kailangan pang malaman kase hindi rin naman ako magtatagal rito kaya ano pang saysay kung magsasabi ako sa kanila. 

Isa pa kapag nagsabi ko ay alam ko ng hindi nila ako papayagang pumunta rito, iyon ang pinakamahalagang bilin sa amin ni mama noon pa man. “Lolo, can you please tell me only the truth? No, tell me the whole truth.” biglang sumeryeso ang itsura ni lolo. Matagal nang panahon mula noong nakita ko siyang sumeryeso ng ganyan. 

Kilala kase si lolo Marino bilang palatawa at ngumingiti, sa oras na magseryoso siya sa harap mo ay pangilabutan at matakot ka na kase may hindi magandang mangyayare. “Bonnie, ano ba ang sadya mo rito?” nakakatakot nga talaga si lolo haystt. 

“Lo, what happened between you and mama?” kailangan kong palakasin ang loob ko para hindi masindak sa kanyang presensya. 

“Umalis ka na Bonnie, hindi ko alam ang sinasabi mo” matalim niya akong tinignan sa mata. Hindi raw alam? Pero bakit gusto niya na akong paalisin agad? 

Ano ba talaga ang itinatago nila? Ganoon ba yun kahirap na sabihin sa kanilang sariling anak at apo? If only Lola Beatrica and Tita was here may kakampi sana ako. “Pero loh! Gusto ko lang pong malaman ang totoo, kaya please sabihin n-”

DANG!! 

He just threw his walking stick in the mirror! 

“Bonnie umalis ka na wala akong dapat na sabihin sayo! Sandali at gigisingin ko ang Tito mo para maihatid ka na sa inyo” he was about to walk but tito Luis just came. 

Tinignan niya ako habang nakataas ang isang kilay matapos ay tumingin rin siya sa basag na salamin. Dumapo naman ang kaniyang tingin kay Lolo. “What's happening here dad? And you Bonnie? Anong ginagawa mo ritong bata ka?” Asik ni tito. 

“This kid is asking kung ano raw na ang nangyare samin ng kapatid mo, ano sa tingin mo anak ang nararapat gawin sa pamangkin mo hmm?” nanggagalaiting tanong niya habang nakangiti pa. 

Should I leave and run na ba? Tama bang pumunta pa ako rito? “Daddy binibisita kayo ng apo nyo, should we welcome her in a nice way?,” para silang mga crazy and psycho ghaddd! 

“H-hindi bale na lang po, uuwe na po ako lo at tito.” aalis na sana ako ng pigilan ako ni Lolo. 

He smirked pero ngumiti rin ng normal kalaunan. “Hindi ba't gusto mong malaman ang nangyare samin ng mama mo? Sumama ka samin at malalaman mo lahat apo” umiigting na ang panga ni tito ng siya at tignan ko.