Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sanchez'lerin malikanesinde bu akşam da en az diğer akşamlar kadar kötücül ve huzursuz bir hava hakimdi. Devasa şöminedeki ateşin odunlarla beraber çıkardığı sesi dinlerken başka bir şeye odaklanamıyordum. Babamın sesi bir yandan, koca camlara sertçe vuran rüzgar bir yandan üstüme gelirken boş bakışlarım değişmiyordu.
"Ne utanç kaynağı ama!" Dedi babam sert bir ses tonuyla. Elinde buruşturduğu mektubumu tekrar açtı ve burnundan soluyarak yeniden okudu.
" 'Sevgili Harry, nasılsın? Beni sorarsan deliler arasında hayatta kalmaya çalışıyorum.' " Yazdığım cümleyi okuduktan sonra hiddetle bana baktığında ifadesiz yüzümü ondan geri çevirmedim. "Ne cüretle ailene bu şekilde hitap edersin? Daha da önemlisi, sana o çocuğa yazmanı yasaklamıştım!"
"Yaptığım şey tamamen zararsız."
Babam sinirli bir şekilde elini kaldırdı ve ağzını açtı ama gerisingeri eski haline geri döndü. "Kendinden utanman için artık sana nasıl hakaretler etmem gerektiğini bilmiyorum Victoria." Dedi ve mektubumu hiç acımadan ateşlerin içine attı. Alevler anında kağıt parçasını yutmuştu. O mektubu yazmam üç günümü almıştı, harika.
"Sen bir safkansın, soyadı Sanchez olan bir safkanken kanı bozuklarla arkadaş olamazsın! Sana daha kaç kere bunu söylememiz gerekiyor." Dedi annem elindeki fincanı sertçe masaya bırakarak. Başından beri bizi sessizce dinliyordu ama görünen o ki artık dayanamıyordu.
"Arkadaşlarımın kanı hakkında abuk sabuk laf etmeyi kesin!"
"Benimle aşık atma Victoria!" Dedi annem uyarır bir sesle. "Tanrım bir ablasına bakın birde şu küçük hanıma! Alice onurlu bir Slytherin gibi davranırken sen kanı bozuk Gryffindor'lularla fink atıyorsun!"
"Ben bir Gryffindor'um, Slytherin değil."
Babam, "Ve bu senin utanman gereken bir şey!" Diye bağırdı.
Annem sırtındaki şalı düzeltti ve geriye yaslandı. "Narcissa ve diğer kızlar ne kadar şanslı, bazen onlara imreniyorum. Draco, Pansy, Theodore; bütün çocuklar asil birer Slytherin oldu ama benim küçük kızım Gryffindor koridorlarında sürtüyor. Gerçekten inanılmaz."
Salona dolan adım seslerini duyduğumda o tarafa doğru bakmaya tenezzül etmedim. Abimin gevşek adımlarının sesi iyice arttığında, zaten tam karşımdaki koltuğa oturmuştu. "Hakaret etmene gerek yok anne." Dedi eğlenir gibi bir sesle. "Bir Gryffindor'dan fazla bir şey beklenemez zaten."
Ona bana ve binama hakaret ettiği için iki çift laf söylemek istesemde çenemi kapalı tuttum. Babam ve annem uzun bir süre boyunca beni yeterince aşağılamıştı zaten, ikinci bir seansa ihtiyacım yoktu. Mavi gözlerimi onun mavi gözlerine dikmekle yetindim sadece. Aramızda geçen bu sessiz konuşma John ve benim uzmanlaştığım bir durumdu. Birbirimize sadece bakarak bile lanet edebilirdik.
