Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
≿━━━━༺❀༻━━━━≾
Peron dokuz üç çeyrekte Alice'le kavga edip yollarımızı ayırdıktan sonra şimdi peşimdeki küçük kardeşimi de kovmak zorundaydım. Bu yıl ikinci sınıfa geçen Adrian'la aram diğerleri kadar kötü değildi ama yine de iyi değildi. Bazı zamanlar onun beni sevdiğini hissediyor gibi olsam da bu her geçen gün azalıyordu. Evdekilerin bana karşı olan fikirlerini biliyor, davranışlarını görüyordu ve Adrian etkilenmeden duramıyordu. Sonuçta o daha bir çocuktu. Ayrıca Slytherin'liler benden nefret ederken kardeşimin bina üyelerinin yanında Gryffindor'lu ablasını sevmeye çalışması da oldukça zordu.
Sanchez ailesindeki kara koyun bendim ve kardeşimi de yanıma çekerek onu zor duruma sokmak istediğim en son şeydi.
"Arkadaşlarımın yanına gideceğim, peşimde dolanma Adrian."
"Bir kereliğine sizinle otursam ne olur sanki Valeria?"
"Evden kovulmak istiyorsan tabii ki oturabilirsin." dedim Hogwarts Ekspresinin tanıdık kokusunu içime çekerken. Bir yandan da tanıdık yüzler görmek için etrafa bakınıyordum. Adrian yanımda konuşmaya devam ederken gözüme çarpan kızıl, kabarık bir saç ve yanındaki gözlüklü çocuk aklımdakileri tamamen uçurmuştu.
"Harry!" diye seslenip oraya doğru koşarken arkasını dönen Harry beni gördüğünde birkaç adım öne çıktı ve ona sarılmam için kollarını açtı. Kollarımı sıkı sıkı boynuna dolarken o da hiç vakit kaybetmeden karşılık verdi. Ellerim hala hırkasında asılı kalırken geri çekilip onun yeşil-mavi* gözlerine baktım. Son günlerde tatilinin iyi geçmesinden kaynaklı mı bilinmez yüzü gülüyordu. Ve ayrıca geçen yıl oldukça uzayan saçlarını da bu yıl kesmişti.
"Seni özledim Victoria, gerçekten." Dedi gözleri bütün yüzümde gezerken. Dikkatlice yüzümü incelemesi midemin büzülmesine yol açmıştı. Bende onu özlediğimi söylemek isterdim ama maalesef Bayan Weasley'nin beni kendine çekip sıkıca sarılması yüzünden ağzımdan boğuk bir merhaba harici bir şey çıkmamıştı.
"Merlin aşkına Victoria, ne kadar güzelleşmişsin! Çok güzel olmuşsun canım."
"Teşekkürler Bayan Weasley, sizi görmek de çok güzel." Deyip Harry'ye döndüm. "Diğerleri yok mu?"
"Gelmek üzeredirler canım." Dedi Bayan Weasley. Birden bacağıma bir şey sürtününce çığlığı bastım. Kuzgun tüylü bir köpek ayaklarımın dibindeydi.
"Harry yoksa bu?" Diye sorduğumda köpek heyecanlı bir şekilde birkaç kere havladığında kahkaha atarak eğildim ve onu sevmeye başladım.
"Merhaba Patiayak." Diyerek fısıldadım kulağının arkasını nazikçe severken. İçinde bulunduğumuz durum oldukça tuhaftı. Sonuçta insan her gün dayısını bir animagusken sevmiyordu. "Umarım iyisindir."
