Alba Olethea Vargas, ailesinin kendisine yaptığı kariyer dayatmalarından sıkılmıştı. Onun istemediği her şeyi önüne sunarken, fikrini sormuyorlardı. Alba ise hayatına yön veremediğini hissettikçe boğuluyor, daha derine her indiklerinde korkusu gün y...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
YEAR: JUNE, 2010 PLACE: ENGLAND
Solisti olduğum müzik grubuna dönerek Brian'a ilerledim. "Bak akorların çok sert. Daha yumuşatmalısın." Austin araya girdiğinde klasik bir hareketle gözlerimi devirip ona döndüm. "AC/DC şarkıları söylüyoruz, amacımız Rock and roll yapmak."
"Evet öyle ama sert akorlar çalımını zorlayarak şarkıya bozuk bir yapı katar. Yumuşak olursa kendisine göre ayarlaması daha kolay olur." Declan baterinin bulunduğu sandalyeden kalkıp yanıma geldi ve elini koluma attı. "Dostum amma kasıyorsun. Hem Alba haklı, sert akor bozuk müziğe sebep olur."
Declan'nın omzuna başımı koyup Austin'e bana attığı sırıtmalardan birini attım. Austin sinirlendi, gerçekten bu surat ifadesinden belliydi ama grupta en çok Declan'nın sözü geçerdi. Yaş olarak en büyük oydu. Austin'nin geri çekilişini izlemek çok güzeldi. Declan'a döndüm. "Teşekkür ederim beni büyük bir kavgadan kurtardın."
"Ne demek. Böyle anlarda kurtarıcın olmak için varım." Ve tahmin edersiniz ki Declan benim eski sevgilimdi. Tensel çekimimiz yoktu.Bu yüzden bitirmiştik. Declan şimdi bana değiştiğini, yeniden denesek fena olmayacağını söylüyordu ama istediğim söylenemezdi. Biriyle bitirirsem eğer, tekrardan asla birlikte olmazdım. Bu benim çizgisi kesin kurallarımdan biriydi.
Declan umarım bir gün bunu anlayıp beni daha fazla yormazdı. Ama bunun olacağını düşünmüyordum. "Jada nerede?" Sorduğum soruyla Brian cevap verdi. "Sesi kısılmış. Bunu size söylememi istedi ama ben unuttum." Üçümüz de aynı anda ona döndük. "Ne? Brian! Kahretsin. Ne yapacağız?"
"Bilmiyorum." Austin çözüm üretmek için ortaya bir fikir attı. "Sen tek denesen?" Şaka mı yapıyordu? "Dostum bunlar AC/DC şarkıları, sence tek söylenir mi?" O da düşüncesinin saçmalığının farkına vardı ve susup başını öne eğdi. O anda aklıma bir fikir geldi. "Declan ile ortak söylesek? Zaten Arka vokal olarak destek atıyordun bize. Bu sefer sen önde olursun."
"Bilmiyorum Al, daha önce hiç sahne önünde yer almadım. Yapabileceğimden emin değilim." Yapabilirdi. "Dec bunu yapabileceğini herkes biliyor. Sesin yumuşak ve cızırtılı. Benimki daha coşkulu. İkimiz bunu yaparız." Elimi yapabilirsin fikrimi desteklemek için omzuna yerleştirdim. Bana ve omzuna bakınca yanlış anlaşılabileceğini fark edip biraz bekleyerek çekildim.
"Hem sen söylemezsen repetuarımız değişmek zorunda kalacak ve aylardır bir bu şarkılarla çalışıyoruz." Elleriyle bacaklarına vurup ritim tutturarak düşünüyordu. Yaptığı en klasik şeydi, düşünürken hep bunu yapardı. "Tamam sanırım deneyebilirim."
Olduğum yerde zıplamaya başladım. "Evet! Hadi deneyelim." Mikrafonun başına geçip elimi sap kısmına koydum ve Declan'a bakıp hafifçe gülümsedim. Gitarını çalarken aynı şekilde karşılık verdi. Highway To Hell bizim tarafımızdan söylenmeye başladı. Kimse yoktu, sadece bizim gruptu ama sanki salon tıka basa doluymuş gibi bir heyecanla söyledim tüm şarkı boyunca.
