Mommy{Boss-4}Jenlisa

22.❤️‍🔥

Üstündekileri kıyafetleri yavaşça çıkarıp pijamalarını giydirdim. Ben de üstümü değiştirerek yanına uzandım ve üstümüze yorganı örttüm. Anında kollarını belime dolayarak kafasını göğsüme koydu. Ben de geri durmayıp dudaklarımı saçlarına bastırarak kokusunu içime çektim. Kokusunu çok fazla özlemiştim. İki aydır resmen ona, tenine hasret kalmıştım. Yavaş yavaş gözlerim kapanırken son iki aydır uyuyamadığım uykuya dalmıştım bile.

Lisa'dan

Duyduğum hıçkırık sesiyle gözlerimi açtım hemen. Yan tarafıma baktığımda Jennie, gözlerini sıkıca kapatmış bir şeyler sayıklıyordu. Güzel bebeğim sanırım kötü bir rüya görüyordu.

"A-anneciğim özür dilerim!" Diyerek ağlamaya başladığında saçlarını okşayarak sakinleşmesini sağlamaya çalıştım. Ama o hala ağlamaya devam ediyordu.

"B-bırakma beni. Lütfen bırakma beni.." Dediğinde derin bir nefes alarak onu kollarıma çekip burnumu özlediğim saçlara gömdüm.

"Şşt burdayım bebeğim. Seni asla bırakmayacağım." Kulağına fısıldadığımda sakinleşerek boynuma sokuldu. Gülümseyerek onu daha çok sarıp gözlerimi kapattım. O da uykusuna devam etmişti.

.
.
.

Sabah uyandığımda yüzümde dolaşan eller ve burun çekme sesiyle kaşlarımı çatıp gözlerimi araladım. Jennie ellerini yüzümde dolaştırıyor ağlayarak yüzümü inceliyordu.

"Güzelim neden ağlıyorsun?" Dediğimde susarak göğsüme sığınmaya çalıştı.

"A-anneciğim özür dilerim ben.. ben sana kötü davranmak istememiştim." Dediğinde içimden ani gelen pişmanlıkla ne yapacağımı, söyleyeceğimi şaşırdım.

"Sorun değil bebeğim ben de çok hata yaptım. Ve ikimizi de üzdüm. İki ay sensiz kaldım.. bebeğim seni çok seviyorum. Bir daha olmayacak bebeğim çok mutlu olacağız bundan sonra." Dudağına minik bir öpücük kondurarak sıkıca sarıldım. Ama hala gözleri dolu doluydu.

"A-anneciğim ya bir daha bana inanmazsan? Ben, ben çok üzülürüm." Dediğinde bu tatlılığı karşısında kalp kriziz geçirmemek için kendimi dizginledim.

"Özür dilerim bebeğim bir daha böyle bir şeyle karşılaşmayacaksın. Sana her zaman inanacağım güzelim. O an bir aptallık ettim ama her şey geride kaldı yine kollarımdasın." Dediğimde gülümseyerek dudaklarıma yapıştı. İlk başta şaşırsam da daha sonra onu altıma alarak dudaklarını sertçe emmeye başladım. Sikeyim çok özlemiştim bebeğimi. Burnumda tütüyordu iki ay boyunca.

Dilimi ağzına ittiğimde anında dilimi ağzına çekerek ıslak seslerle öpmeye devam etti. Onun da beni özlediğine eminim. Dudaklarınızı ayırarak gözlerine baktım.

"Güzelim o adam sana dokundu mu?" Dediğimde hemen hızlıca kafasını hayır anlamında salladı.

"Hayır anneciğim yemin ederim bana dokunma-" dediğinde parmağımla onu susturdum.

"Şşt sakin ol güzelim sana inanıyorum." Dediğimde dolu gözlerini gözlerime dikti.

"Güzelim peki iki ay içerisinde kızgınlığını biri ile geçirdin mi?" Olabilirdi bu ama benden başka kimsenin ona dokunmasını istemiyordum. Baştan beri de söylüyordum o benimdi bana aitti.

Bu söylediklerimi reddedip kollarını boynuma dolayarak kafasını boynuma gömdü.

"Anneciğim iki aydır stresten dolayı kızgınlığa girmedim." Dediğinde şaşkınca ona baktım. Sevinsen mi üzülsem mi bilemedim şimdi.

"Hastaneye gidelim bebeğim. İşte de çalışmayacaksın. Çalışmanı istemiyorum." Dediğimde gülümseyerek kafasını salladı onaylarcasına.

"Peki anneciğim~" tatlı sesiyle konuştuğunda gülerek onu daha çok sardım kollarımla.

"Tanrım çok tatlısın bebeğim." Dediğimde utanarak kafasını başka yine çevirdi. Utangaç bebeğim benim...

.
.
.

Jennie'den

Anneciğim beni kucağına oturtup yemeğimi yediriyordu bana. Ben de onu hülyalı gözlerle izleyip hayallere dalıyordum. Tanrım anneciğim çok ateşli. Onu çok özlemiştim. İlk onu affetmek istemesem de daha sonra onun da beni çok özlediğini gördüğüm için affetmiştim. Gece uyandığımda beni izleyerek saçlarıma öpücükler kondurduğunu görmüştüm tabi o beni fark etmemişti ehehe.

"Güzelim Jisoo ve Rose gelecek bugün. Seni merak etmişler." Anneciğim aniden konuştuğunda düşüncelerimi bir kenara bırakarak söylediklerini düşünmeye başladım.

Rose kafeye gelip beni uyardığında onu suçlamış üstüne ona inanmamıştım. Yani bir özür borcum vardı ona.

"Tamam anneciğim." Dediğimde kıkırdayarak ağzıma bir et parçası uzattı. Ben de mutlu mutlu yemeye devam ettim.

.
.
.

Anneciğim bana banyo yaptırarak elbiselerimi giydiriyordu.

"Anneciğim Rose ve Jisoo unnie ne zaman gelecekler?" Dediğimde saç kurutma makinasını prize takarak bana baktı gülümseyerek.

"Birazdan gelirler bebeğim." Diyerek makineyi çalıştırıp saçlarımı kurutmaya başladı.

Dakikalar sonra saçlarımı kurutup taradığında çalan kapıyla beni kucağına alarak aşağı indi.

Kapıyı açtığımızda Jisoo ve Rose'yi görmemle kocaman gülümsedim.

İçeri geçtiğimizde anneciğim ve Jisoo unnie konuşmaya dalmışlardı. Rose ise bana ben de Rose'a bakıyordum.

Yanına giderek oturduğumda bana bakmamıştı bu ise benim yüzümün asılmasını sağlamıştı. Sanırım özür dilemeliyim ondan.

"Rose sana inanmadığım için özür dilerim. Ben o zaman anneciğime çok sinirlenmiştim ve o an sana patladım. Özür dilerim." Dediğimde yumuşak bakışlarıla bana baktı.

"Cidden mi? Çok mu üzgünsün?" Dediğinde dudaklarımı büzerek kafamı salladım onaylarcasına.

"Cidden." Dediğimde gülümseyerek bana sarıldı sıkıca.

"Tamam affettim seni zaten sana kızamam ama bir daha olmasın." Dediğinde gülümseyerek ona sarılmaya devam etmiştim ki anneciğimin delici bakışlarını görerek hemen ayrıldım ondan.

"Jennie, Tanrım anneciğin çok kıskanç!!" Dediğinde kafamı salladım kukırdayarak.

Tanrım sana şükürler olsun anneciğim beni bırakmamıştı.

Paslanmışım cidden.. çok uzun zamandır girmiyorum buraya..

Herkese selamlarrr..

Nasılsınız bakim??

Her neysee bölümü nasıl buldunuz bakalım??

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum çiçeklerimm 🌺💜

Sizleri seviyorummmm çook..

xxHee-Ranxx.          

               🍓.