Σήμερα είναι μια καινούρια μέρα.Ξεκιναω να πηγαίνω με το αυτοκίνητο στην Θεσσαλονίκη..ναι μόνη,έχω έναν τεράστιο λόγο και πρέπει να τα καταφέρω.Άκουσα πως εδώ στον κέντρο της πόλης γίνεται μια οντισιόν για έναν πολύ σημαντικό ρόλο, αυτόν της Ιουλιέτας.Ασχολούμαι με το θέατρο εδώ και 3 χρόνια επαγγελματικά και είναι η πρώτη φορά που μου δίνεται η ευκαιρία να είμαι σε μια τόσο μεγάλη σκηνή.Βέβαια αυτό προϋποθέτει να περάσω..αχ έχω τόσο μεγάλο άγχος.Ειναι τόσο σημαντικό για εμένα.Εδω και καιρό έχω αφήσει τα προσωπικά μου στην άκρη,τώρα προέχει η καριέρα μου.
Έχω ανάγκη την οικογένεια και τους φίλους μου,όμως κάτι μέσα μου,μου έλεγε πως έπρεπε να έρθω..θα μείνω σε ξενοδοχείο προς το παρόν και θα δω στην συνέχεια που θα μείνω.
Πόσο όμορφη πόλη,τι όμορφο μέρος, τόσο διαφορετικό και συνάμα τόσο οικείο για μένα.
Λοιπόν,θα συνεχίσω να γράφω το βράδυ,τώρα πρέπει γρήγορα να ετοιμαστώ και να διαβάσω ξανά τα λόγια μου!Σκηνοθέτης: Λυδία Παπαϊωάννου,νομίζω πως ο ρόλος σου ανήκει,χωρίς δεύτερη σκέψη.
Λυδία: μα ,τι;;μιλάτε σοβαρά;πέφτω από τα σύννεφα.
Σκηνοθέτης:μα γιατί;ήσουν εξαιρετική,είχα χρόνια να δω τέτοια παρουσία πάνω στην σκηνή.
Λυδία: ειλικρινά σας ευχαριστώ τόσο πολύ,το εκτιμώ.
Σκηνοθέτης:θα σε δω αύριο,όταν μάθουμε και ποιος θα ενσαρκώσει τον Ρωμαίο.
Λυδία:καλή συνέχεια!Επόμενη μέρα:
"Έχω φτάσει στο στούντιο,μπαίνω μέσα και αντικρίζω έναν νεαρό,πρέπει να είναι λίγο μεγαλύτερος από εμένα.Φαινεται τόσο γοητευτικός,αλλά μόλις τον ακούω να μιλάει και να συμπεριφέρεται έτσι..ωχ Θεέ μου,νιώθω ότι θα ανοίξει η γη να με καταπιεί.Σταύρος:ώστε εσύ θα κάνεις την Ιουλιέτα;
Λυδία:μάλιστα εγώ.
Σταύρος: χαχα πλάκα έχεις ρε μικρή.
Λυδία:(μικρή;τι εννοεί μικρή;) συγγνώμη αλλά δεν σου επιτρέπω.Δεν μπορείς να μου μιλάς με αυτόν τον τρόπο,δεν με γνωρίζεις.
Σταύρος:εγώ με σένα δεν συνεργάζομαι.
Λυδία: Σώπα,γιατί νομίζεις θα συνεργαστώ εγώ.
Σκηνοθέτης:ηρεμηστε,πως φέρεστε έτσι, ενήλικες είστε.Αφού έφυγα και γύρισα στο ξενοδοχείο σκέφτηκα ότι πρέπει να είναι πολύ σκληρός χώρος.Το νιώθω ,το καταλαβαίνω , με αυτόν δεν θα περάσω καλά.
Αφού ξημέρωσε η επόμενη μέρα,ακούω κάποιον να μου χτυπάει την πόρτα:
Άγνωστος: καλησπέρα Λυδία.

VOCÊ ESTÁ LENDO
Για ποια αγάπη μου μιλάς;
Ficção AdolescenteΓια μια κοπέλα 20 χρονών σαν εμένα δεν είναι λίγο δύσκολο να μετακομίσω στην Θεσσαλονίκη..μόνη,δίχως να γνωρίζω κανέναν;Ποιος ξέρει τι με περιμένει; Πρέπει όμως να αρπάξω την ζωή από τα χέρια και αυτός είναι ο μόνος τρόπος να το κάνω.Γεια σας,είμαι...