KARTAL

1. KAFES

Başlangıç Tarihi: 19.05.2023

Şuraya bir yerlere tarih atanlarınız olur umarım...

1. Bölüm

19.05.2018

"Seni içime çektim bir nefeste.

Yüreğim tutuklu, göğsüm kafeste.

Yanacağız ikimiz de ateşte.

Aşk için ölmeli aşk o zaman aşk,

Aşk için ölmeli aşk o zaman aşk."

Kafedeki şarkı kulaklarımı doldurmaya devam ederken yüzüme doğru dökülen saçlarımdan rahatsız olarak lavaboya doğru ilerledim.

"Nereye gidiyorsun Gazel?" diye bir ses yükselince arkamı döndüm. Patron Sibel Hanım, dikkatli bir şekilde beni süzüyordu. Ben de onu süzmek istiyordum fakat 3-5 kuruş kapabilmek için giydiği kıyafetler midemi bulandırıyordu.

"Lavaboya." deyip tek kaşımı kaldırdım. "Eşlik etmek ister misiniz?" dediğimde alaylı tavrım onu sinirlendirmemiş, aksine gülümsetmişti.

"Teşekkürler. Erkeklerden hoşlanıyorum."

Arkamı dönüp mekanın gürültülü kısmından uzaklaşırken "Görünen o ki erkekler senden hoşlanmıyor." diye kendi kendime söylendim.

Lavaboların oraya geldiğimde kadınlar lavabosunu açmak istedim fakat başarısız oldum, kapı kilitliydi. Cebimden yedek anahtarları çıkardığımda kapının arkadan kilitlendiğini anladım, anahtarı sokamıyordum.

Birden lavabomun gelesi tutunca kendi kendime küfürler ettim. Bacaklarımı birbirine sürttüğümde daha fazla dayanamayacaktım.

"İçerdeki piç kadın, pardon annesi pis kadın. Ah, şu kapıyı açar mısınız artık? Sizin yüzünüzden günahlar kazanıyorum." İçeriden ses gelmeyince kapıyı tekmeledim. Cidden altıma kaçırmak üzereydim.

Kapının ardından boğuk bir inleme sesi geldiğinde "Hayır. Bunlara şahit olmamalıyım hayır." diye söylendim.

Yine de şansımı deneyerek "Eğer kapıyı açarsanız size dahil olabilirim." dedim. Bu dediğime gülerken kendimi durdurdu "Hadi ama. 90-60-90 vücudum var. Doya doya bitmez tadından. Kendime arkadaş arıyorum, aradığım bana uyacak..." derken kapı açıldı.

Şaşkınlıkla gözlerim aralandığında saniyeler içinde lavaboya çekildim. Kollarımı tutan elden kurtulamadan kaygan zemine atıldım. Dirseğimin üzerine düştüğüm için küfürler ederken alnıma dayanan tabanca ile susuverdim.

Tam karşımda yaklaşık 40 tane maskeli insan vardı. Bazılarının saçları maskenin altından dökülüyordu. Anlaşılan sadece erkekler yoktu. Fakat sonrasında kafamı kaldırdım ve gördüğüm görüntü çığlık atmama neden oldu. Ağzıma kapanan ele rağmen çığlıklarım dinmediğinde tam karşımda duran, fit, simsiyah saçları maskesinin ardından beline kadar inen kadın elindeki koli bandını ağzıma çepeçevre doladı. Saçlarım vücuduma yapışırken ben hâlâ karşıma bakıyordum.

Kalorifere kollarından ve bacaklarından zincirlenmiş, bacakları, kolları ve yüzü soyulmuş, organları gözüken kıpkırmızı bir kadın. Gözümden yaşlar gelirken kadının baygın, dolu dolu, yaşam savaşı veren gözleriyle göz göze geldim. Eğer karşımdaki annem olsaydı bile tanıyamazdım.