【ΈΡΧΕΤΑΙ ΤΟΝ ΧΕΙΜΏΝΑ ΤΟΥ 2025】
Και ένιωσε ένα σφίξιμο στην καρδιά της καθώς τον αντίκρισε για μια τελευταία φορά. Εκεί, που πάντα την περίμενε, μα εκείνη την μέρα, δεν εμφανίστηκε μπροστά του, και εκείνος έχασε τον κόσμο του.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
•𝄞•
«Αισθάνομαι τον πόνο σου όταν χορεύεις. Ένα είδος πόνου τόσο βαθύ, που κανένα μαχαίρι δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με αυτό. Χόρεψε λοιπόν για μένα, Καλτάιν»
Κοίταξε βαθιά στα μάτια της που γυάλιζαν με αυτό το λαμπρό σκοτάδι που ήταν πρωτόγνωρο για εκείνον.
Ήταν ο διάβολος μεταμφιεσμένος σε μία πανέμορφη γυναίκα. Εκείνη δεν μπορούσε να μιλήσει, αλλά εκείνος μπορούσε να την ακούσει στην ψυχή του.
Έσκυψε ήρεμα το κεφάλι της, τον αποχαιρέτησε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα του δωματίου. Την άνοιξε και χωρις να τον κοιτάξει ξανά, την έκλεισε πίσω της. Σαν να μην τον είχε γνωρίσει ποτέ. Σαν να είχε ήδη ξεχάσει την ύπαρξή του.
Και θα το έκανε. Θα τον είχε ξεχάσει αν δεν ήταν εκείνα τα σκούρα καστανά μάτια του. Την ανάγκασαν να τον θυμάται. Να θυμάται μια ομορφιά τόσο αγνή και μυστική που η ραγισμένη ψυχή της μαράθηκε για άλλη μια φορά όταν κατάλαβε πως δεν θα τον ξανά δει ποτέ.
Τα αγκάθια στο δέρμα της πετούσαν με τον άνεμο, θυμίζοντάς της τα χαμένα από καιρό πέταλα της κάποτε όμορφης ψυχής της.
Ήταν τώρα γυμνή. Γυμνή στην καρδιά και την ψυχή. Αλλά χόρευε για εκείνον.
