Szczęście w pechu

7 CZERWCA 2012 ROK Niedziela

        Wstałam  dziś wyjątkowo wcześnie jak na weekend, mianowicie  była 6:20. Przebrałam się i włączyłam telewizor. Ściszyłam go i zaczęłam przeglądać kanały. Nie nalazłam nic ciekawego, więc wyłączyłam telewizor i przepakowałam plecak. Nie miałam nic do roboty, dlatego udałam się do kościoła. Wróciłam o 8:15. Rodzice spali, dzięki czemu uniknęłam kolejnej awantury. Kiedy wstali nakazali mi zrobić śniadanie. Ugotowałam  zupę mleczną. Podczas posiłku wpatrywałam się w mamę. Od jakiegoś czasu ma tendencję do tycia. Zauważyła, że się na nią gapiłam i kazała iść mi do pokoju. Przez ścianę dosłyszałam szeptanie, wkrótce przyszli do mnie, odstąpiłam im łóżko i usiadłam na podłodze. Rozpoczęli rozmowę

- Słuchaj!- warknął ojciec

- Dobrze- było mi przykro, że każdą rozmowę zaczynają tak niemile.

- Nie jesteś pępkiem świata! Mamy swoje życie, nie jesteś jedyną osobą w naszej rodzinie!-  czemu mama nie umie kulturalniej, takie słowa naprawdę bolą.- Musisz się pogodzić z tym! Nie gap się na mnie jak na potwora i pamiętaj, że mam pojemne serce, a ty nie siedzisz w nim jako jedyna.

- Rozumiem, ale do czego dążycie?

- To ty ślepa kuro jeszcze nie zauważyłaś?!- rzekła mama z wyrzutami.

- Twoja mama jest w ciąży!- łzy mi napłynęły do oczu- Obecnie to już 7 miesiąc- po tych słowach wyszli.

              I tak mają mnie gdzieś, a co będzie teraz? Zostały trzy miesiące bycia jedynaczką. Nie wiem, czy mam go żałować, ale może ono będzie te ,, lepsze„. Czemu ja muszę być ta gorsza?! Jaka ja głupia, nie zauważyłam tego, że matka jest w ciąży... 

***

Wszystkiego najlepszego z okazji Dnia Dziecka!

Jako prezent dla was postanowiłam kontynuować moją powieść!

Mam nadzieję, że się podoba wam pierwszy rozdział, napewno nie domyślacie się, co będzie dalej, a może domyślacie... Może jest to zbyt przewidywalne...

 Proszę o porady, sugestie, pochwały, gwiazdki i komentarze!

Pozdrawiam:

ThePirateMagda