- მისის კიმ! დამელოდეთ! -ყვირილით მირბოდა ბიჭი.
- მის კიმი.
- უკაცრავად?
- მის კიმი ჯონგ. მე ჯერ კიდევ მარტოხელა ვარ. -გაუღიმა და გზა განაგრძო.
- მოიცადეთ! -კვლავ ყვირილით გაეკიდა.
- გისმენთ ჯონგ, რა ხდება?
- შეიძლება ყავაზე დაგპატიჟოთ?
მარიას მზერამ ჯონგი გაყინა.
- კარგით, უკან მიმაქვს ჩემი სიტყვები. თქვენთან საუბარი მინდა ლექციასთან დაკავშირებით.
- მაშინ შეგიძლია ხვალ აუდიტორიაში დამელოდო.
- ქალბატონო მარია!
- გისმენ.
- გთხოვთ!
- არა.
- ასე არა? -ჯონგმა მარია ძალით ჩასვა მანქანაში და კაფისაკენ წავიდა.
ცოტა ხნიანი მგზავრობის შემდეგ დანიშნულების ადგილას მივიდნენ.
- როგორ ბედავ?!
- აი ასე მის კიმ. -გაუღიმა ბიჭმა და მანქანიდან გადავიდა.
კაფეში შევიდნენ.
- რას შეუკვეთავთ? -გაუღიმა თინეიჯერმა გოგონამ.
- მის კიმ?
- ...
- ორი ლატე და ორი სტაფილოს ნამცხვარი. -ჯონგმა შეუკვეთა.
- ახლავე იქნება.
მალევე შეკვეთა აიღეს და კუთვნილი ადგილი დაიკავეს.
- მორჩი ყავის სმას და მითხარი რა გინდა!
- ნამცხვარი გასინჯე, უგემრიელესია.
- ჯონგ!
- მის კიმ. -კვლავ ღიმილით უყურებდა ბიჭი.
- მივდივარ! -თვალები აატრიალა და ჩანთა აიღო.
- კარგი, კარგი. -გაიცინა და გოგონა ადგილზე დასვა. -მის კიმ, უბრალოდ მინდოდა უკეთ გამეცანით. როგორც გავიგე ჩემზე პატარა ხართ. თქვენობით კი მხოლოდ იმიტომ მოგმართავთ, რომ ლექტორი ხართ.
