σε...ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ {GW15}

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ

Όλα πάνω μου και μέσα μου έτρεμαν.Εφιάλτης,αυτό ήταν, ένας εφιάλτης.Έκανα βήματα πίσω.Έπρεπε να φύγω απο εκει,ήθελα να τρεξω μακριά.

Κάτι με σταμάτησε και γύρισα.

''ΝΑΝΤΙΑ!?'' η αδερφή του,φώναξε το όνομα μου.Τη κοιτούσα αλλά δε την έβλεπα.Το κορμί μου δε το όριζα,λες και με τρύπαγε παγωνιά.Με άγγιξε με τα δυο της χέρια.Με πονούσαν τα χέρια της,μόλις που με ακουμπούσε αλλά εγώ πονούσα.

''Νάντια μου,σε παρακαλω πρεπει να ...''

''Πρέ..πρέπει να φύγω...άσε με να φυγω...πρέπει!'' Είπα με όση φωνή μπορούσε να βγει απο μέσα μου.Τραβήχτηκα απότομα και άρχισα να τρέχω.Η πύλη άνοιξε και συνέχισα να τρέχω και να τρέχω και να τρέχω.Ένα μαύρο αμάξι βρέθηκε μπροστά μου και ο οδηγός θέλησε να με βοηθήσει.Όποιος και να ήταν,ότι και να ήταν,αρκεί να με έπαιρνε απο 'κει.

Δε κοιμήθηκα ούτε λεπτό,μάζεψα τα πράγματα μου και βρέθηκα στο αεροδρόμιο.Άλλαξα το εισιτήριο και πριν επιβιβαστώ στο αεροπλάνο,έβγαλα το κινητό απο τη τσάντα.Το πέταξα στα πρώτα σκουπίδια που βρήκα.Σα και εκείνο ένιωθα και εγω.Άψυχο αντικείμενο στα σκουπίδια.

Την ήξερα τη συνέχεια.Έτσι νόμιζα.Το είχα ξαναζήσει, μα περνώντας οι μέρες διαπίστωνα πως αυτό ήταν άλλο.Ο πόνος μεγάλωνε,ο χρόνος δε μπορούσε να τον απαλύνει.Δε σκεφτόμουν,δε μου το επέτρεπα.

Κλεισμένη στο σπίτι,τίποτα δεν είχε νόημα,τίποτα.Είχα διαλέξει μια γωνία στο πάτωμα,περνούσα ώρες εκεί.Δεν άφηνα να μπαίνει φως στο σπίτι.Το φως τόνιζε τα πάντα και εγω ηρεμούσα μόνο στο σκοτάδι.

Η Σκάρλετ αναγκάστηκε να έρθει και να χτυπάει σα τρελή τα κουδούνια.Μια βδομάδα ούτε σημάδι μου.Αόρατη,αυτό ήθελα να γίνω,αόρατη.Μετά απο ακόμα δυο μέρες,άνοιξα.

Μπήκε μέσα σοκαρισμένη.Γύρισα τη πλάτη μου χωρίς να πω κουβέντα και πήγα πάλι εκεί που άνηκα,στη γωνία.Εκείνη με δάκρυα ανησυχίας με πλησίασε και έκατσε δίπλα μου.Έβαλε το χέρι της πισω απο το κεφάλι μου και με έκανε να γύρω πάνω της.

Έκλαιγα σα μικρό παιδί,έκλαιγα πότε σιωπηλά και πότε με αναφυλιτά.

Εκείνη με χαιδευε και περίμενε με υπομονη.Όταν κουράστηκα πια,τη κοίταξα.

''κοριτσάκι μου?γιατί?''

''πονάει,πονάει πολύ.Κάνε κάτι.ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ,ΠΟΝΑΕΙ!''τη πρακαλούσα απεγνωσμένα.''παντρευτηκε.Τ'ακους?παντρευτηκε.''