σε...ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ {GW15}

ΔΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ

Μας άφησε άφωνους και έφυγε.

''Με συγχωρείτε κύριε Τζέιμς'' είπα και σηκώθηκα.Εκείνος μου έκανε νόημα γεμάτος κατανόηση.

Μπήκα στο δωμάτιο και τον είδα να αλλάζει.

''Νομίζω πως πρέπει να συζητήσουμε.''

''Δεν είναι η κατάλληλη ώρα Νάντια.''απάντησε και με έκανε να πάω κοντά του.Τον αγκάλιασα και του έδωσα ένα φιλί.

''Άλεξ,δε μπορείς να λες ένα ''όχι'' και να φεύγεις.''είπα με παραπονιάρικο ύφος.Εκείνος με παραμέρισε και συνέχισε αυτό που έκανε.Θύμωσα.

''Στο κάτω κάτω δε ζητάω την άδειά σου.''γύρισε και με κοίταξε.

''Μην αρχίσεις,είπα δε θέλω να το συζητήσω.'' και έφυγε για το γραφείο. Με προβλημάτισε η αντίδρασή του.Θα έμενα όλη μέρα σπίτι χωρίς να κάνω τίποτα.Έτσι αποφάσισα να πάω μια βόλτα.Πήρα ένα ταξί και πήγα στο κέντρο,περπάτησα και ένιωσα υπέροχα.Χάζευα το κόσμο που πήγαινε και ερχόταν στα μαγαζιά,στη δουλειά,για καφέ.Είχε ωραία μέρα και δε θα την έχανα κλεισμένη στο σπίτι με τίποτα.

Μεσημέρι πια ξεκίνησα να επιστρέψω.Ίσως να έφτιαχνα κάτι για φαγητό αφού ο Άλεξ θα γύρναγε απόγευμα.Ήθελα να ευχαριστήσω και το πατέρα του που με δέχτηκε τόσο καιρό στο αρχοντικό.

Μπήκα μέσα και ξεκίνησα για το δωμάτιο.

''Που ήσουν?'' με τρόμαξε και έπεσαν οι τσάντες απο τα χέρια μου.Ήταν σοβαρός.

''Πήγα μια βόλτα''ήρθε στο μέρος μου και πιάνοντας το χέρι μου με πήγε πάνω στο δωμάτιο.Δε καταλάβαινα τι είχα κάνει και φαιρόταν έτσι.

''Θέλω να ξέρω τι κάνεις.Μόνη σου δε θα ξαναβγεις.'' δε πίστευα στα αφτιά μου.

''Τι...τι εννοείς?Μου απαγορεύεις να βγαίνω?Χρειάζομαι την έγκρισή σου δηλαδη?'' μου φαινόταν απίστευτο.

''Μη με κάνεις να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο.''Γύρισα τη πλάτη μου προβληματισμένη.Εκείνος με πήρε αγκαλιά και άφησε ένα φιλί στο λαιμό μου.Απομακρύνθηκα όμως,ήθελα εξηγήσεις.

''Δεν υπάρχει περίπτωση να με κλείσεις εδω μέσα επειδή σου κάπνισε.Δε σε καταλαβαίνω,θέλω να δουλέψω,θέλω να βγαίνω.Τόσο κακό είναι ξαφνικά?''

''Δε μπορείς να αφήσεις τη κουβέντα εδω?Δε γίνεται να δεχτείς αυτό που λέω μια φορά χωρίς αντιρρήσεις?'' δεν ήταν η απάντηση που ήθελα.

''Αύριο θα έρθω στην εταιρία.Μαζί θα είμαστε τη περισσότερη ώρα στο κάτω κάτω.''

''Για δοκίμασε!'' το ύφος του ήταν έντονο και για άλλη μια φορά με παράτησε χτυπώντας τη πόρτα πίσω του.

Το βράδυ στο δείπνο δεν είχα όρεξη και έπαιζα με το φαγητό μου.

''Δεν έχεις όρεξη κορίτσι μου?''ρώτησε ο πατέρας του.

''Την έχασα κύριε Τζέιμς'' εκείνος κοίταξε το γιό του.

''Γιατί δε βγαίνετε?'' πρότεινε. Έσκασα ένα χαμόγελο.

''Ίσως''είπε ο Άλεξ κοφτά.Τι είχε πάθει γαμώτο?Γιατί το έκανε αυτό?αναρωτιόμουν.

Όταν τελειώσαμε τον άκουσα να μου λέει να ετοιμαστώ.Του έδωσα ένα παιχνιδιάρικο φιλί και πήγα στο δωμάτιο σχεδόν τρέχοντας.Όσο ετοιμαζόμουν πήρα την αδερφή του.Με τον Πάτρικ πλέον έμεναν μαζί και εκείνος είχε ξεκινήσει δουλειά σε μια μεγάλη διαφημηστική.Είχα τόσο καιρό να διασκεδάσω μαζί τους.Δέχτηκαν αμέσως.

Φόρεσα ένα στενό μαύρο παντελόνι και ένα στενό τιραντάκι.Τις γόβες μου,ελαφρύ μακιγιάζ και τα μαλλιά λυτά.Όταν κατέβηκα παρατήρησα τον Άλεξ να με επεξεργάζεται εξωνυχιστικά.Έκανα μια στροφή γύρω απο τον εαυτό μου.

''Σ'αρέσω?'' ρώτησα χαμογελώντας.

''Πολύ.'' απάντησε, όχι με το ίδιο ύφος.

Πήγαμε σε ένα μπαράκι που συνηθίζαμε.Όλοι διασκέδαζαν εκτός απο εκείνον.Ήταν νευρικός.

Κρεμάστηκα απο πάνω του και άρχισα να κουνιέμαι αργά στο ρυθμό της μουσικής.Έβαλε το χέρι του στη πλάτη μου και τον ένιωσα να χαλαρώνει.

''Σ'αγαπάω'' έλεγα συχνά ανάμεσα στο χορό.

''Και'γω μωρό μου''

Περνούσαμε ωραία μέχρι που η αδερφή του μέσα στην άγνοιά της με ρώτησε πότε θα ξαναπάω στην εταιρία.Βαλτή ήταν?αναρωτήθηκα

''Αύριο'' της είπα χωρίς να βγάλω ήχο,απλά για να διαβάσει τα χείλια μου.

''Τέλεια!'' ενθουσιάστηκε και χτύπησε τα χέρια της.Ο Αλεξάντερ με τράβηξε απότομα και βρέθηκα να κοιτάω το στήθος του.Αυτό που ένιωσα ήταν κάτι που ήθελα να ξεχάσω.Οι σκληρές κινήσεις με τρόμαζαν ακόμα,με ενοχλούσαν.Πιάνοντας το σαγόνι σήκωσε το κεφάλι μου σε εκείνον.

''Είπες κάτι?'' πριν προλάβω να απαντήσω ο Πάτρικ πήρε το λόγο.

''Τι συμβαίνει βρε παιδιά?Τι πάθατε?'' μείναμε να κοιταζόμαστε και κανείς δε του έδωσε σημασία.

''Θέλω να φύγω'' ζήτησα μετά απο λίγο και χωρίς πολλά πολλά με γύρισε σπίτι.

Στο κρεβάτι ο καθένας μας γύρισε στη μεριά του.Πρώτη φορά δεν ήμουν στην αγκαλιά του και με πλήγωνε.Με αυτή τη σκέψη αποκοιμήθηκα.