...ayağındaki 5cm topuklularla olduğu yerden uzaklaştı... Sarışını yine takip ettim. Gördüm ki daracık bir yoldan geçiyor. Bağırıyorum, duymuyor. Korkuyordum, çünkü hava yağmurlu ve de soğuk. Sanki her gün ki gibi yine günlük egzersizlerimi yapıyorum. Koştum bir süre. Sonradan ilk kez , birden arkasını döndü ve bana:
- Yeter artık! Sen hiç yorulmaz mısın ? Bırak peşimi serseri!!! diye kükredi.
Şok oldum. Adeta sevindim. Çünkü ilk kez benle konuştu. Onun bana serseri demesi bile başka geliyordu. İnsanı sevindiriyordu.
Her yerim sırım sıklam oldu. Buluttan düşen yağmurların hepsi , yani hepsi ağzıma damlıyordu. O günün yorgunluğunu atabilmek üzere eve gittim ve annemin yaptığı mis kokulu yemeklerle karşılaştım....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
STELLA
AdventureSarışın Zengin , küçüklüğümden beri bir banka oturur. Sanki birisini beklermiş gibi her akşam üstü gelir. Her gün arkasından koşarım, sonra bir yere girer ve ortadan kaybolur. Bazen de arkasından bağırırım ama beni duymaz veya da duymamazlıktan geli...
