Ben Bilinmeyen|Texting

Bölüm: 10

"Neyse gidelim artık bunun hesabını sormak zorunda nasıl sana böyle bir şey yapabilir bu çocuk" Defne sinirle soluyup saçlarını karıştırıyordu

"Ya daha düne kadar senden bahsederken gözleri doluyordu sana sarılırken saçını okşarken dokunmaya kıyamıyordu bu çocuk" dedi Defne

"Defne sen hiç mi farketmedin aynı evdeydiniz bir resim olsun mesaj olsun görmedin mi yani" Defne duraksadı

"Ary gerçekten telefonunu bile karıştırdım ama ne bir kızla mesajlaştığını gördüm ne bir kızla resmini hep senle dolu telefonu"

Ben konuşmaya başladım

"Kuzenim,Uraz'la çıktığımı biliyordu" ikisininde bakışları bana dönerken Sera konuştu

"Kuzenin mi aradı ne oldu Arya ne alaka" Sera telaşlanmıştı

"Kuzenim" dedim

"Uraz'la buluşan kız oydu" tıslayarak söylemiştim bunu

"Ne??"

"Nee?!"

İkiside birbirlerine bakarken Defne hemen konuştu

"Çabuk ara kuzenini konuş hesap versin k@ncık"

"Saçmalama Defne bence normal konuş yine de" Sera çok rahattı maşallah

...

-Alooo en sevdiğim kuzenim Arya naberr

"Bak bak nasıl gülüyor yılan" Defne tıssladı

+Öylesine aradım naptın nerelerdesin bakalım

Sevgilimin yanındaydı

-Aşkım ben halen Karabük'teyim yaa

"Ya kapat şu telefonu" Defne kızarken sesimi düzenlemeye çalıştım

-Eee kuzenn Uraz'la aranız nasıl

Sinirden çıldırıcakken Defne'nin elimden telefonu almasıyla kapatması bir oldu. Bunu onların yanına bırakmayacaktım. Derken Uraz'dan bir mesaj geldi

Uraz:Nur konuşmamız lazım

Ben:Evet bence de

Uraz:Gelip seni alayım mı

Ben:Sen bilirsin hazırlanırım birazdan

Hiç gitmek istemiyordum. Hiç görmek istemiyordum yüzünü. Hiç sesini duymak istemiyordum

"Ne giyeceksin" Seranın sorusuyla dolabı açtım siyah eşofman takımımı aldım

"Elbise giyincek değilim,ben aldatıldım şimdide ilişkimi bitirmeye gidiyorum"

"Yok öyle saçmalık Arya o çocuk ne kaybettiğini görmek zorunda. Karalara bürünme,hatırlıyor musun ilk buluştuğunuz zaman giydiğin beyaz elbiseyi? ilk görüşte o vardı son gördüğünde de o elbise olsun"

Beyaz,ince askılı ustunde kucuk mavi cicekler olan beyaz elbisem. Beni gördüğünde "melek gibisin" dediği elbisem.

"Hazırlan ne kaybettiğini görsün"

"Haklı güzelce giyin gel makyaj yapalım"

sanki sevgilime veda etmeye değil normal görüşmeye gidiyordum

Uraz:Sizin ordayım aşşağı in güzel meleğim

Güzel meleğim.normalde düşer bayılırdım ama düşündüm ihanetin affı olur muydu bana o güzel bakan gözler başkasına aynı güzellikte bakar mıydı.

Ben:İniyorum

Aşşağı indiğimde Uraz'ı beni izlerken gördüm gözleri elbisemde geziyordu "Canım Arya'm hoş geldin" sarılmak için uzandığı sıra geri çekildim kolları boşluğa düştü

"Bir sorun mu var Arya"

"Nereye gidiyoruz Uraz hemen gidip konuşalım" dedim yüzüne bakmıyordum

"Belli ki konuşmak istemiyorsun" başımı salladım

Radyoyu açtığımızda "Kalben-Sadece" çalıyordu

Hiç bir şey istemedim

Ne yatak,ne oda,ne de ev

Sen de bırak her şeyi

"Sadece beni sev" kısmına eşlik ederken gözlerime bakıyordu.

Beni aldatmıştı beni bırakmıştı. Neye çabalıyordum ki

Dizlerimde dizlerin

Boynunda ellerim

Boğulur gibi yeniden her gece her gece

"Doğalım mı sevgilim" Bu sefer Uraz bana bakıp söylemişti

Arabayı bizim evin önünde durdurmuştu.Ellerini direksiyondan çekti iki elini yüzüme yerleştirdi ve alnını alnıma dayadı

"O kadar özledim ki seni" ve devam etti

"Sensiz geçen her dakikaya lanet ettim"

Gözlerim dolarken ellerinden kurtuldum. Yüzüne baktım

"Neden aldattın beni"  Bir kaç damla göz yaşım akarken hemen elimin tersiyle yüzümü sildim

"Ne" şaşırmıştı

"Şu an bir şey anlatma Uraz, evime geçip son kez konuşalım,ben her şeyi biliyorum"

"Arya, beni çok yanlış anlamışsın ama her şeyi açıklayacağım.

Çıkıp kapıyı açtı yüzü düşmüştü koluma girmek istedi izin vermedim eve doğru yürüdük

Daireye gelince kapıyı çaldı

"Ne yapıyorsun Uraz evde kimse yok"

kapının açılmasıyla karşımda Nilda'yı görmem bir oldu.