two sleepy people / nomin

☆ mutlu görünüyorsun

25052023

★

"Güzel tablo."

Jaemin, Renjun'nin cümlesine karşı kafasını olmadığı günler içerisinde yapılan sınav sonuçları listesinden kaldırmıştı.

İsminin olmadığı, ilk sırada yalnızca Jeno'nun olduğu liste parmakları arasından alınmıştı sonrasında. Oldukça eğleniyormuş gibi görünen bedenin dolgun saçları kahvenin en açık tonuna bürünmüştü. Sarı bile diyebilirdi belki.

Tel tel örtmüşlerdi alnını.
Renjun gencin gözlerini saçlarında farkettiğinde kaşlarını çatarak bakmıştı sakinliğe bürünmüş siyahlar içindeki bedene.

"Sen iyi misin?"

"Nerede boyattın saçlarını?"

Beklemediği soruyla kahkaha atmıştı. Fakat Jaemin oldukça ciddi görünüyordu. Saçlarına değer verdiğini, gereğinden fazla bi egoya sahip olduğunu biliyordu. Onca sorunu varken bu konuda hassas olması komikti.

"Kendim boyadım. Neden sordun? Pembelerin geri mi dönecek yoksa?"

Jaemin'in gözlerinin odağı olmaktan çıktığında, sorusuda öylece havada kalmıştı. Elindeki listenin çekilmesiyle irkilirken berbat görünen Jeno'yla karşılaşmayı beklememişti.

Bir süredir hasta olduğunu biliyordu fakat Jaemin'den neden bu kadar uzakta olduğunu anlamlandıramıyordu. Yanındaki siyah saçlı geri döneli bir kaç gün olmuştu fakat eskisine kıyasla yabancı gibiydiler. Tuhaftı ortalarında durduğu iki ruhunda ağırlığını hissetmek.

Bir kaç adım gerilemişti ellerini cebine atarken. Jaemin'in gözleri soluk tenli Jeno'nun üzerinden tek bir saniye olsun ayrılmazken sormuştu öylece.

"Ayrıldınız mı siz?"

Jeno ilk dönen olmuştu sorusuna. Merakla çevirmişti kafasını. Gözleri baygın olsa bile keskinliği koruyor, hasta olsa bile okula gelmek için inatçılığından ödün vermiyordu. Derslere olan aşkından mıydı bu? Şaşırmamalıydı gerçi. Jaemin yediği onca dayağa rağmen revire bile zorla giderdi. İkisininde derslerle bozulmuş zihinleri vardı.

"Ne?"

Jaemin derince bir nefes alırken Jeno'nun yanına adımlamış ve hasta olan, daha Renjun'nin sorusunu anlamaya çalışırken alnına doğru üfleyip gencin gözlerini örten saç tutamlarının uçuşmasına neden olmuştu. Parmakları gencin alnında yer edinmişti sonrasında.

Endişeli görünüyordu Jaemin. Duygusuz bedeni ilk defa böyle görmüştü Renjun.  Jeno'ya her şeyden ve herkesten daha farklı davrandığından bunu zaten biliyordu. Dalgasını bile geçiyordu fakat görmeyi beklememişti.

Jeno'ya rahatça yaklaşabiliyor muydu?

Ateşi oldukça yüksek olmalıydı ki bakışları değişmişti.

"Ellerinin ne kadar soğuk olduğunu biliyorsun değil mi?"

"Neden bu halde okula geliyorsun?"

Jeno'nun huysuzca bileğini çekişiyle sonunda Jaemin'in de kaşları çatılmıştı. İyi olduğunu düşünüyordu oysaki. İyileşmesi bu kadar uzun mu sürüyordu?

Yorgunca alnındaki saçları geriye doğru tararken öylece geçip gitmişti Jeno.

"Çok romantiksiniz."

Renjun'nin cümlesi ortamdaki gergin sessizliği bozduğunda sinirleri bozulmuşçasına gülmüştü Jaemin.

Gün öylece geçip gitmiş, zaman ondan beklendiği üzere durmaksızın akmış, güneş batmış ve karanlık gökyüzü yıldızlarıyla kavuşmuştu. Sadece Renjun Jaemin'in gülünce kısılan gözlerinde kalmış, sıkışmış ve karanlık bir boşluğun içinde aynı anı tekrar tekrar yaşamıştı.

İki uykusuz beden ise, alışık oldukları karanlıklarındaydılar. Jeno uyuyordu. Jaemin ise uyuyan bedenin yanında camdan sızan yıldızları izliyordu.

Geçen günlerin ardından Jaemin tercih ettiği yalnızlığının içerisinde bir karar almıştı. Tercih ettiği bu yalnızlık Jeno'nun kırgınlığını kazandırsa bile pişman değildi. Güvenmediği adalet ve güvenlik sistemine bildiği ne varsa anlatmış, karşılığında yeni bir hayat istemişti.

Gerçi o istemeden sunulmuştu bu tepsi ona. Burs, barınma ve diğer her şey... Kafasını çevirip Jeno'ya baktığında bile şansın kendisiyle beraber olduğunu görebiliyordu. Kesinlikle hayattan sağlam bi tokat yediğinide biliyordu. Zaten sık sık dayak yerdi fakat bu sefer hayat bile attığı tokadın ne kadar ağır olduğunu anlamış gibiydi.

İstemsizce kahkaha atmıştı aklındaki düşüncelere. Ardından yıldızlar kadar parlak olan gözleri görmüştü. Kahkahasına uyanmıştı Jeno. Yıldızların ışığında güzel yüzü ve gözleri parıl parıl parlayan Jeno...

Neden yanında olduğunu bile sorgulamamıştı. Korkunç bir kabustan Jaemin'in kahkahaları sayesinde uyanmış olsa bile bunu belli etmeden ayılmıştı.

Gözlerini tekrardan kapadığında yanındaki bedenin soğuk elini kavrayıp saçlarının üzerine bırakmıştı. Mutlu görünrn Jaemin'in varlığını hissetmek istemişti saç tutamlarına kadar.

"Mutlu görünüyorsun."

Fısıldayışının ardından Jaemin gülmeye devam etmişti. Varlığını daha da yakınında hissediyordu artık. Sanki gözlerini açsa Jaemin'in gözlerini hiç olmadığı kadar yakından görecekmiş gibiydi.

"Mutluyum. Çünkü kaybedecek hiçbir şeyim yok. Unuttun mu?"

☆

25052023