DEĞİŞTİK

Tarih 2 Haziran Salı saat 03:27 yani aslında bana göre bu gün hala pazartesi ama saat 00:00 geçtiği için biz de bu günü Salı günü olarak kabul ediyoruz. Bu arada size kendimi tanıtayım adım Gece 17 yaşında11. sınıf öğrencisiyim derslerim gayet iyi. Çok çok güler yüzlü ve çatlak bir insanımdır. Özellikle arkadaşlarımın yaninda beni kimse tutamaz. Depresyonum bile en fazla 1 buçuk saat sürmüştür. Şimdi ise gece saçma sapan bile rüyayla uyandım ve uyuyamıyorum. Yatakta tam 26 dakikadan beri dönüp duruyorum kahverengi, sırtımın yarısına gelen saçlarım yatakta dağınık vaziyette, zaten sıcak olan evde beni daha da terletmekten başka bir işe yaramıyordu. Tekrar yatakta dönmeye devam ederken hafiften duyduğum inleme sesiyle irkildim ve aklıma gelen şey yüzümün düşmesine sebep oldu. Hemen yataktan doğruldum ve annemlerin odasına doğru yol almaya başladım. Sesler daha yakından ve net geliyordu gözlerim istemsizce dolmaya başladı. En çok korktuğum şeyi yaşayacaktım ama bu gürültüyü asla kulak ardı edemezdim. Adımlarımı hızlandırdım ve birden ışığı açarak annemlerin odasına daldım. Gördüğüm manzarayla ağzım açıldı ve gözlerim hiç olmadığı kadar büyüdü. Ben 17 yaşında arkadaşlarım yüzünden böyle şeylerin içinde büyümüş ve grinin elli tonunu gözünü kırpmadan izlemiş bir kızdım. Belkide bana böyle şeyler tuhaf gelmemeliydi ama anne ve baba farklıydı 44 yaşında ki sizin kahramanınız ve 40 yaşında ki yolun yarısını geçmiş bir ANNE. Çocuğundan böyle şeyleri en çok gizlemeleri zamanlarda olmalarına rağmen onlar nefislerine dayanamayıp daha da gözüme soktular her geçen gün ben onların geciktiricilerini atmaktan ve annemin her renkteki tangalarını kesmekten bıkmışken onlar hâlâ anlayıp bundan vazgeçmeyip beni sinir krizlerine sokmaya devam ettiler. Ama artık bu bardağı taşıran son damalaydı. Hem kendi yaşadığım şoku ve bu seneki aile kavgası,hastalıklar ve okul stresini atlatmam için hem de onlara güzel bir ders vermek için ilk önce kafamı dinlemeli daha sonra ise nokta atışımı yapmalıydım. DEĞİŞEREK. Bunlar benim kafamdan birkaç saniye içinde geçerken ve onlar hâlâ üst üste bana bakakalmış vaziyetteyken hemen kendimi toparladım ve odadan koşarak çıktım. Odama girdim kapıyı kilitledim ve yatağıma oturarak ağlamaya başladım. Bu gece uykunun bana haram olduğunu zaten biliyordum eğer belki ağlarsam zaman daha çabuk geçerdi. Çünkü ben geceden nefret ederdim ismimin aksine. 7 yaşımdan beri ismimden şikayet ederdim çünkü uykuya dalmaktan nefret ederim. Her gece kabus görmem bunun nedeni. Yarın okula gitmeyecektim. Hatta ben buradan hiç çıkmayacaktım taki annemlere en çok acıyı çektirecek kötü kıza dönüşene kadar ama bunun süresi onlara bağlıydı.....

Ben Ceren kendi wattpad hesabımdan yazdığım hikayeyi wattpad kabul etmeyip yayımlamadığı için bu-arkadaşımın-hesaptan yazmak zorunda kaldım. Bu benim ilk hikayem umarım beğenirsiniz.