"ဟယ်လို...သားယူဂျင်း"
"ဟုတ် အန်တီ.."
"သားအခန်းကဘယ်မှာလဲ...အန်တီတို့အောက်မှာရောက်နေပြီ.."
"တတိယထပ်က အခန်းKမှာပါ အန်တီ"
"အေ့အေးသားလေး"
အန်တီလာပြီတဲ့...။ကျနော်ဘယ်လိုရင်ဆိုင်ရမလဲ..။
ကိုကိုဒီလိုဖြစ်သွားတာကျနော့်ကြောင့်ဆိုတာသိသွားကြရင်ရော...။မာမီတို့ကရောကျနော့်ကိုရှာနေကြတုန်းလား..။အားးးမာမီ့ဆီဖုန်းဆက်ရအုံးမယ်
ကျွီ~~
"အန်တီ"
"သားလေး"
ယူဂျင်းကိုမြင်တာနဲ့ပြေးဖက်ပြီးငိုလာတဲ့အန်တီ..။
သူ့ကိုစိတ်မဆိုးဘူးလား...။သူ့ကြောင့်ကိုကိုဒီလိုဖြစ်ရတာလေ။
"ကျေးဇူးပါသားလေးရယ်....."
"မဟုတ်တာ....ဒါတွေအားလုံးသားကြောင့်ဖြစ်ရတာ"
ယူဂျင်း ဝန်ခံလိုက်သည်။ဟုတ်ဟုတ် မဟုတ်ဟုတ်
ကိုကိုဒီကိုလာမှတော့ သူ့ကိုရှာတာပဲမလား။
"သားဒီနေ့အိမ်ကနေထွက်လာတာ။မာမီကိုကို့ကိုဖုန်းဆက်လိုက်တယ်ထင်တယ်။
အယ့်တာကျနော်နဲ့ကိုကိုငယ်ငယ်ကသွားဖူးတဲ့နေရာကို ကိုကို လိုက်လာတဲ့ပုံပဲ။အပြန်မှာဒီလိုဖြစ်တာနေမယ်"
"ဟင်...။သားအမှားမဟုတ်ပါဘူး။အခုလည်းရှန်လေးကိုကယ်ပေးလိုက်နိုင်တာပဲကို..။သားအပြစ်ကြီးလိုမခံစားနဲ့လေနော်..."
"သားကိုခွင့်လွှတ်တယ်ပေါ့အန်တီ"
"အင်း...သားလည်းအိမ်ကိုဖုန်းဆက်လိုက်အုံးလေ"
"ဟုတ်...အန်တီ"
"အန်တီလို့ခေါ်မယ့်အစား အရင်ကလိုခေါ်ပါလားသားရယ်"
"ဟင်...ဟုတ် မား ဟီး"
----------------------------->>>>>>>>>
"ဟယ်လို မာမီ"
"သားလေး ယူဂျင်းဘယ်မှာလဲသားသား"
"ကိုကိုအက်ဆီးဒင့်ဖြစ်လို့ ဆေးရုံမှာမာမီ"
"ဟေ.."
"အာ့တာသားကိုကို့ ကိုစောင့်ပေးချင်လို့ မာမီပစ္စည်းပစ္စယတွေယူခဲ့ပေးပါလား"
YOU ARE READING
One_Side Love =?
Fanficဘယ်သူမှမမှားခဲ့ပါဘူးငါတို့လေးယောက်ကိုတွေ့ဆုံစေခဲ့တဲ့ကံကြမ္မာကသာမှားတာ။
