İKİNCİ BÖLÜM

30 4 0
                                        

Bugün de basit bir güne uyandım sanki hiç bitmeyecek gibi günler ama geçip gidiyor.
İşte, bugün farklı bişey yapmak istedim kendime önem vermek istedim dışarı çıkacaktım babama söyledim veya kardeşime ama önemsediler mi..

Ayla : Baba bugün dışarı çıkacağım haberiniz olsun istiyorum.

Babam :....

Ayla (iç ses) : keşke böyle olmasa nolur du ki şu an nereye gidiyorsun, geç gelme , dikkat et kızım dese keşke...

Ayla: Anıl sende gelmek istermisin yürüyelim seninle dışarıda?

Anıl: Ne gelicem seninle dışarıya nereye gidiyorsan git beni ilgilendirmiyor.

Ayla: Peki....

Dediğim gibi işte bazen benim duruşum hareketlerim mi bu durumu etkiliyor  diyorum. Kendi kendime bu kadar kötü olmak zorunda mıyım? ne olabilir cevap verseniz, merak etseniz mutlulukları dışarda görmekten bıktım keşke ah keşke dedim kendi kendime sonra dışarda yürürken bana yardımcı olan tek şey müziktir diye söylendim kendime , onun için sadece bir müzik açıp dışarda gene insanların arasın da bir hiç gibi yürüdüm ama nereye gidebilirim ki ne yapabilirim ki bilemedim sadece yürüyordum fark etmemiştim gece olmuştu gece hava sisli durgundu hep olduğu gibiydi bazen ölüler diyarına benimsiyorum şehrimi kimse bilmez ama hayal gücümün bazen sınırı yok ama geceleri sesiz ve boş oluyor etraf benim için en iyi zamanlar bazen insanların bana bakışları beni rahatsız ediyor. Neyse ki  geceler benim bu dünyada en sevdiğim şeydir.

.....

Yürürken birini gördüm bir bankta oturmuştu. Uzaktaydım ama göz ucuyla görünüyordu biraz daha yaklaşmak istedim sonra durdum beni görmediği bi yerde inceledim onu ağlıyordu..
Öylece oturup ağlıyordu sadece. Yaptığım tek şey onu izlemekti sadece ama yanına gitmek istedim ama  yerimde durup onu izlemekten başka bir şey yapmadım. Onu ne derdi olabilirdi ki yaklaşmak istedim o sesiz sisli gece de belki de konuşmak istedim.
 

İÇİMDEKİ IŞIK  +18 [Texting]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin