ကင်မရာတစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး ငိုက်စိုက်ငိုက်စိုက်နဲ့ ပြန်လာတဲ့ ပတ်ချန်းယောလ်ကို ခြံထဲက ကွပ်ပစ်ပေါ်မှာ ထိုင်ရင်း လှမ်းမြင်နေရတယ်။ လမ်းက ဖြူးနေလို့သာ ဘာမှမဖြစ်သေးတာ။ လမျက်နှာပြင်လို လမ်းဆို ဒီလို ရှေ့မကြည့်ဘဲ လျှောက်ပုံနဲ့မှောက်ရက်လဲပြီး အဲ့ကင်မရာကျကွဲလောက်ပြီ။
" ရှေ့ကြည့်လျှောက်ပါဟ။ မမြင်ဖူးတာတွေ ကျနေတာပဲ။ အသဲအသန် "
" မမြင်ဖူးတာတွေ မို့လို့ပေါ့ကွ "
ကွပ်ပျစ်ပေါ် ဝင်ထိုင်ပြီး ကင်မရာကို ဘေးချ ပုခုံးကို လက်သီးနဲ့ ပစ်ထိုးရင်း ဝင်ထိုင်လာတယ်။ ဘာမှပြောမနေဘဲ နေ့လည်စာ ချက်ဖို့ ပြင်နေတဲ့ မမကိုပဲ ဟင်းရွက်တွေ ကူပြီး သင်ပေးနေလိုက်တော့တယ်။
" ချန်းယောလ် အထုပ်ချ၊ နှုတ်ဆက်ပြီးရုံရှိသေး ဘယ်ပျောက်သွားတာလဲလို့ "
" အကြာကြီး ကားမောင်းလာရတော့ အညောင်းအညာပြေ လမ်းလျှောက်ရင်း ရွာထိပ်ထိ ရောက်သွားတာ "
' ခြေကိုရှည်တယ် '
" ခြေတံလည်း ရှည်တယ်လေ "
ခြေထောက်ကို ဆန့်ထုတ်ပြရင်း ချေပလိုက်တော့ ဂျီဝူးရဲ့ ခပ်တိုတိုး မေတ္တာပို့သံကို ကြားလိုက်ရတယ်။ ဂရုစိုက်မနေဘဲ ကင်မရာကို ပြန်ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ဟင်းရွက်တွေ သင်နေတဲ့ မမဆီကို ထိုးပြလိုက်ရင်း ....
" မမ ဒီမှာကြည့်။ ကျွန်တော် ဒီအထိ ရောက်သွားတာ "
" အယ် .. ဘတ်ခ်ဟျွန်းနီး ခြံထဲအထိ ရောက်သွားတာလား "
" ဟုတ်တယ်။ သူ့အိမ်နဲ့ ခြံလေးက တအားလှတာ မမရာ၊ ကျွန်တော်ဖြင့် ဓါတ်ပုံရိုက်လို့တောင် မဝဘူး။ မကောင်းတတ်လို့သာ ပြန်လာရတာ "
" လူလေးကရော မလှဘူးလား ..? "
မမရဲ့ ပြုံးစစ အမေးကို ချန်းယောလ် မျက်လုံးထောင့်ကပ်စဉ်းစားမိသွားတယ်။
ယောကျာ်းလေးလှတယ်ဆိုတာမျိုး နည်းနည်း တစ်မျိုးပေမယ့် အဲ့ဘတ်ခ်ဟျွန်းဆိုတဲ့ ကောင်လေးကလည်း တကယ်တစ်မျိုးလေး။ အဲ့ကောင်လေးက လက်ချောင်းလေးတွေ၊ ဆံပင်လေးတွေက အစ လှနေတာမလား။ အသားအရည်ကလည်း နို့နှစ်ရောင် ဖွေးဖွေးလေး။ ကိုယ်နဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် ကိုယ့်ထက် အများကြီး လှနေတာမျိုးလေးလေ။ သူကြားရင် စိတ်ဆိုးလောက်မလား မသိပေမယ့် အဲ့ဘတ်ခ်ဟျွန်းဆိုတာလေးက ယောကျာ်းဆန်ဆန်တစ်မျိုးလေး လှတယ်။
KAMU SEDANG MEMBACA
Say I Love You
Romansaပန်းပင်လေးတွေ ပျိုးမယ်။ ဓါတ်ပုံလှလှ ရိုက်မယ်။ ပြီးတော့ မင်းကိုချစ်တယ်လို့ နေ့တိုင်းပြောမယ်။
