Love and Noise:

Ch. 2: Ave Maria

Nasa likod ng campus si Cece, nagpapahangin nang may marinig siya sa loob ng paaralan. Wala siyang balak makinig, pero ayaw naman nitong lumipat. Masyado itong lazy para maghanap ng paglilipatan. Nanatili siya doon at pinikit ang mga mata para matulog.

“Blue, nagmamakaawa ako. Bukas na yung opening program. Nagkaroon ng sakit si Anne. Wala ng kakanta para sa mga miyembro ng school board. I need you to sing. Isang kanta lang.” Ani ng isang boses na babae. Kung hindi ito nagkakamali, she’s Faye. Ito ang Student council president.

“No.” Matigas na tanggi ni Blue.

“Pero...”

“You know what I hate the most? Yung gumagamit ng ibang tao to gain their own fame. I will not let you use me para magpaganda sa school board. Use yourself! At-”

Napatigil ito ng may tumamang lata ng soda sa ulo nito.

“Aray! Anak ng-” napahawak ito sa kumirot na parte ng ulo. Tinignan nito ang direksyon kng saan nanggaling ang lata. Nakita nito Cece na nakadungaw sa bintana.

“Sorry, my hands slip.” Pinagpag pa nito ang mga kamay at tsaka nilaktwa ang bintana para pumasok.

“You! Ikaw na naman. You did it on purpose! Lancer, you saw it, right?” nilingon nito ang kaibigan, nasa likod nito pero mukhang wala namang pakialam ito. Naka tingin lang ito sa iPad.

“You’re hopelessly stupid.” Sabi bigla ni Cece, na kinagulat ni Blue. Napatigil din sa ginagawa si Lancer at napaangat ng ulo. Wala pa kasi ang nagsasabi sa kanya nun. Wala pang nagtangkang kumalaban dito.

“What did you say?” nagsisimula ng kumulo ang dugo nito.

“Saying something like that to a girl is very rude. Ang sama ng manners mo. Tch. Hindi mo siya kailangang laitin ng ganun. Or maybe you’re not confident on your own talent.”

“Do you know me? Do you have any idea kung sino ang kinakalaban mo?”

“I don’t care who you are. You’re a moron.”

Blue snapped.

“How dare you disrespect me! You-” hindi na nito naituloy ang sasabihin ng biglang may sumagaw.

“AO-CHAN!”

Tumakbo palapit si Akira sabay yakap sa nanggaggalaiting si Blue. Nang lumayo ito, nakaramdam ito ng tension.

“What’s happening? Ao-chan looks scary. W-” lumipat ang tingin nito kay Cece. “Oh Cece and her friend.” Lumapit ito sa kanila at nakipag-shake hands.

“Akira, I’m talking to her, and don’t call me Ao-chan.”Inilayo nito si Akira at tinignan si Cece, na kinakausap ang kaibigan. She’s ignoring him.

“Faye, let’s go. Malapit ng matapos ang lunch time.” Tinalikuran na ako ng mga ito.

“Hey! I’m not finish yet!”pero parang walang pakialam ang mga ito. Patuloy ang mga ito sa paglalakad.

“Hey! Are you ignoring me?” tumigil si Cece sa paglalakad at lumingon ito.

“Wag kang masyadong uminum ng malamig na tubig, kung ayaw mong lumala ang sore throat mo.” Pagkatapos sabihin ni Cece yun, tumalikod na ito at naglakad na palayo. At hindi na ulit lumingon pa.

Hindi naman makapag-salita si Blue. Nagulat ito na may nakakaalam sa sore throat niya. Hindi naman masyadong malala. Nagsisimula pa lamang.

“May sore throat ka Ao-chan?” inosenteng tanong ni Akira. Napatingin ako dito. Nakamasid lang sa akin ang dalawa, parang hinihintay ang sagot ko. Pero hindi ako nakasagot ng may tumampal sa likod ko. Nakita ko si Sky, kasunod nito si Danielle, Anika at Umber.