Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ruby Vance & Axel Jager)
Bir koca kap dolusu soğuk suyu kana kana içtiğini görürken gözlerini, yüzüne damlayan su damlasını hissettiğinde araladı. İçtiği suyun rüya oluşuna homurdanırken tam önünde gördüğü suyun serap olup olmadığını düşündü birkaç saniye ve sonrasında doğrulup ağzını kayaya dayadı. Dili damağına tamamen yapıştığı için kayadan gelen nem bile yeterli olacaktı kıza. Ağzını ıslatmasıyla doğruldu ve etrafta kap görevi görebilecek bir şey aramata koyuldu. Güneşten kaçmak için bir mağaraya sığınmıştı. Elinde hiçbir şey yokken bir mağaranın ne kadar tehlikeli olacağını biliyor fakat umursamıyordu. Tüm felaketlerden sıyrıksız nasıl ayrıldığını düşünüp dururdu. Çok geçmeden biraz yassı kurumuş bir ağaç kabuğu bulunca sevindi ve tam suyun damladığı yere kabuğu yerleştirdi. Bedenini usulca kabuğun hemen önüne, yere yerleştirdi ve sanki ateşin icadına tanıklık etmişcesine büyülenerek suyun birikişini izlemişti.
Bulduğu bu suyu arkadaşlarına kadar götüremezdi. Minik bir kabukta taşımak için fazla uzaktaydı. Daha büyük bir şey bulabilir veya onları buraya getirebilirdi. Hem de yakıcı güneşten korunacakları üstü kapalı bir yerleri olurdu diye düşündü. Kabuğun içi iki parmak kadar suyla dolduğunda kız daha fazla dayanamayarak kafasına dikti. Geldikleri bu lanet yerde suyu çok nadi buluyorlardı ve rivayetlere göre doğal kaynakların yetersiz oluşundan bir çok kişi hayatını kaybediyordu.
Ruby, her zaman yanında kalem ve kağıtla geziyordu. Bu kalem ve kağıdı birkaç ay önce bir enkazda bulmuştu. Gördüğü, gezdiği her yerin haritasını bu kağıda çizerdi. Yeni keşfettikleri şeylerin konumlarını ve bilgilerini de yanına işlerdi. Kızın meraklı ve maceracı ruhu olmasa diğerleri şimdiye kadar hayatta kalabilir miydi, yoksa bu kadar sürüklenmedikleri için daha iyi koşullarda mı olurlardı bilinmezdi ama Ruby halinden pek memnundu.
"Hey Axel. Ne bulduğuma inanamayacaksın!"
"Yavru tavşan, senin bulduğun şeylere hiçbir zaman inanamıyoruz zaten." dediğinde Ruby'nin gözleri istemsizce devrildi.
"Axel, bir kere de hevesimi kırma ama... Bak, yeni bir yer keşfettim. Sığınak gibi. Bak!" Kız, Axel'in çizime zorla bakmasını sağladı. Çocuk gözlerini kısarak haritayı algılamaya çalıştı ama bu aşırı kafasını karıştırıyordu. Ruby her yerine ayrı notlar aldığı için kendisi açıklamadıkça anlaşılması pek de mümkün değildi notların.
"Tam burası! Bak. Bir mağara. Uyumak için kuru dallara ihtiyaç duymayacağımız bir yer ve hem de..." Axel kızın lafını böldü.
"Hayır, Ruby! Bir kere daha seni dinleyip cehennemin bir kat daha altına inmeyeceğiz. Hepimiz birlikte buradan daha güzel bir yer keşfedene kadar duracağız." Kız az önceki heyecanından eser kalmayarak olduğu yerde boynunu büktü ve fısıldadı.
"Hem de orada su var diyecektim." Suratı tamamen düşmüştü çünkü Axel haklıydı. Şehir merkezi sayılabilecek bir yerden bu çöle gelmelerine o neden olmuştu.
Konuşmaya arkadan şahitlik eden Quinn sonunda diğer ağacın altından çıkarak yanlarına geldi.
"Shh Quinn sakın!" Axel'in sözleri hepsini susturdu. Bir süre ne yapacaklarını düşünerek sessizce oturdular.
"Nara. Nara olmalı kesinlike mağaranın adı." dedi bir anda Ruby. Bunca zaman düşündüğü tek şey bulduğu o mağara olmuştu. Arkadaşları ona artık pek de güvenmese de o kendine güvenmişti.
"Yüce, yüksek, coşkun.. hm..." dedi Harley sesli düşünerek. "Güzel bir isim olur. Gidip bir baksak mı beraber?" dediğinde Ruby'nin gözleri parladı. Sanki çok büyük bir başarı elde etmişcesine içi gururla dolmuştu. Kendini tekrardan kanıtlaması ve güvenlerini kazanmasının gerektiğini biliyordu.
Harley ve Ruby, Nara'ya ulaşmak için yola koyuldu. Diğerleri ise iş bölümü yaptı. Faylinn, eşyaları korumak adına yerlerinde kalacak, Quinn yiyecek bir şeyler bulacak, Shaw ve Axel ise dağılıp yeni gidilecek yer arayacaktı.
